Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι ιστορικός από τη Βουλγαρία που μετανάστευσε στη χώρα μας για λόγους υγείας των οικείων της (μητέρα και ανήλικος γιός).
Η ζεστή φιλοξενία που επιφυλάσσει το ελληνικό κράτος στους μετανάστες την ανάγκασε να αναζητήσει το μεροκάματο σε δουλειές που δεν είχαν καμία σχέση με την ειδικότητά της. Ετσι βρέθηκε να δουλεύει σαν καθαρίστρια στην ΟΙΚΟΜΕΤ, μια από τις εταιρίες που αναλαμβάνουν εργολαβικά διάφορα έργα, κρατικών ή ιδιωτικών εταιριών, ενοικιάζοντας εργαζόμενους.
Η συγκεκριμένη εταιρία ιδιοκτησίας Χρήστου Οικονομάκη, γνωστού στο παρελθόν σαν αθλητοπατέρα που απορροφούσε κρατικές επιχορηγήσεις επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και αργότερα εργολάβου δημοσίων έργων (καθαρισμού ΕΒΟ κλπ), εμπορεύεται τη δουλειά περίπου χιλίων εργαζομένων, ντόπιων και μεταναστών.
Σε συνεργασία με τους θεσμικούς συνδικαλιστές (ΓΣΕΕ, ΕΚΑ) έχει στήσει στην εταιρία του σωματείο-μαιμού που ελέγχεται από τον ίδιο και τα παρα-τω-αφεντικό εποπτικά στελέχη της εταιρίας (προσωπάρχες, ρουφιάνους και λοιπούς) με μόνο σκοπό να καταστέλλουν κάθε συνδικαλιστική δράση πριν ακόμα εκδηλωθεί.
Με νομικίστικες μεθόδους που τα αφεντικά και οι σύμβουλοί τους ξέρουν πάντοτε να μεταχειρίζονται άριστα, η ΟΙΚΟΜΕΤ καταφέρνει να αποκομίζει τεράστια κέρδη από τα έργα που αναλαμβάνει κάνοντας προσφορές που καλύπτουν οριακά τα νόμιμα έξοδα των έργων κλέβοντας τα μεροκάματα και τις ασφαλιστικές αποδοχές των εργαζομένων και ταυτόχρονα να εμφανίζεται σαν μια απόλυτα νόμιμη εταιρία.
Στην περίπτωση του έργου καθαρισμού του ΗΣΑΠ που έχει αναλάβει η ΟΙΚΟΜΕΤ, ενώ η προσφορά περιλάμβανε βαρέα-ανθυγιεινά ένσημα για τις καθαρίστριες, με νομικίστικες μεθόδους τα ένσημα αυτά δεν αποδίδονται και μένουν σαν κέρδος στην εταιρία. Με τέτοιου είδους νόμιμες απάτες σε βάρος των καθαριστριών η εταιρία θησαυρίζει ενώ φροντίζει να καταστέλλει νόμιμα κάθε διαμαρτυρία που φυσικά δεν περνάει από το σωματείο του αφεντικού ή την φιλική σ’αυτόν ΓΣΕΕ.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα αποφάσισε να μη δεχτεί μοιρολατρικά την απάτη σε βάρος της. Εδωσε τον αγώνα της για τα αυτονόητα μέσα από το κλαδικό σωματείο ΠΕΚΟΠ (Παναττική Ενωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού) στο οποίο έχει εκλεγεί γραμματέας.
Για τη συνδικαλιστική της δράση είχε δεχτεί προσωπικές απειλές τις οποίες είχε καταγγείλει δημόσια σε συνέντευξή της. Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ ενώ είχαν ενημερωθεί, δεν έδωσαν την παραμικρή σημασία.
Οι απειλές δεν άργησαν να πραγματοποιηθούν.
Στις 23 του Δεκέμβρη, μέσα στο κλίμα της εξέγερσης που πυροδότησε η κρατική δολοφονία του 15χρονου συντρόφου Αλέξη Γρηγορόπουλου, «άγνωστοι» τραμπούκοι επιτίθενται με βιτριόλι στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Της ρίχνουν το φονικό υγρό στο πρόσωπο ενώ την αναγκάζουν να καταπιεί αρκετό από αυτό με τη βία.
Από τότε η Κωνσταντίνα Κούνεβα νοσηλεύεται στην εντατική του νοσοκομείου Ευαγγελισμός σε κρίσιμη κατάσταση όπου το ένα μάτι της θεωρείται χαμένο ενώ δίνεται μάχη να σωθεί η ζωή της από τις εσωτερικές βλάβες που έχει προξενήσει η κατάποση του φονικού υγρού.
Με πρωτοβουλία συναδέλφων της, σωματείων και αλληλέγγυων εργατών, συνελεύσεις των συγκατοίκων της στα Πετράλωνα και συντρόφων η δολοφονική επίθεση γίνεται γνωστή μέσα από δράσεις αντιπληροφόρησης.
Οι προσπάθειες να αποδοθεί η επίθεση σε δήθεν προσωπικές διαφορές της εργάτριας πέφτουν στο κενό. Το υποκριτικό ενδιαφέρον των αυτουργών βρίσκει απέναντί του εκατοντάδες αλληλέγγυων που δεν πείθονται με νομικίστικα επιχειρήματα και λογύδρια πολιτικής ορθότητας.
Αμέσως γίνεται κατάληψη στον ΗΣΑΠ, την κρατική εταιρία που γνώριζε και συναινούσε στο καθεστώς που επικρατούσε στην ΟΙΚΟΜΕΤ, οργανώνεται εκστρατεία αντιπληροφόρησης και το θέμα αρχίζει να παίρνει διαστάσεις εντός και εκτός συνόρων, με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι, εργάτες, εξεγερμένοι, συνδικαλισμένοι σε σωματεία βάσης να παίρνουν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης.
Το βιτριόλι δεν μπόρεσε, δε θα μπορούσε να σταματήσει την Κωνσταντίνα. Η μάχη που έδωσε και δίνει από το νοσοκομειακό κρεβάτι της δεν την εμπόδισε να βρίσκεται μπροστά σε κάθε μάχη που δόθηκε, δίνεται και θα δοθεί στο δρόμο, παντού και πάντα από εμάς, τις χιλιάδες, εκατομμύρια ίσως Κωνσταντίνες ενάντια στα αδίστακτα αφεντικά.
Η Κωνσταντίνα δεν είναι η “κακομοίρα μετανάστρια” η τύχη της οποίας προκαλεί τον οίκτο μας. Με τον αγώνα της απέδειξε την αξιοπρέπειά της. Κακομοίρηδες θα μπορούσαν να είναι όσοι από εμάς αγνοούμε τους ανθρώπους που δουλεύουν δίπλα μας στη θέση της Κωνσταντίνας, όχι εκείνη. Οσοι από εμάς κάνουν πως δε βλέπουν την καθαρίστρια που περνά αθέατη δίπλα μας, στη δουλειά μας, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στις δημόσιες και ιδιωτικές εταιρίες.
Τα ταξικά μας αδέλφια δουλεύουν στα πιο υποτιμημένα πόστα της μισθωτής σκλαβιάς, εκεί που οι αυταπάτες της πολλά υποσχόμενης εργασιακής ειρήνης καταρρέουν απότομα. Συντηρητές, καθαρίστριες, ντόπιοι ή μετανάστες η θέση των οποίων θεωρείται κατώτερη ακόμα κι από τους βαφκαλιζόμενους σαν “βολεμένους” υπαλλήλους, κινούνται δίπλα μας ενσαρκώνοντας τον προαιώνιο ρόλο του δουλικού που αποδέχεται την αδυναμία του κατεβάζοντας το κεφάλι σε όλους, αποδεχόμενο μοιρολατρικά κάθε προσβολή και ασυδοσία. Η Κωνσταντίνα έσπασε αυτή την εικόνα με τρόπο που εξόργισε τους δημίους της και γι αυτό τιμωρήθηκε.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα δεν είναι μόνη. Το βιτριόλι που χρησιμοποίησαν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης έγινε λάδι στη φωτιά της αγανάκτησης κάθε εκμεταλλευόμενου, κάθε καταπιεσμένου που στάθηκε, στέκεται και θα στέκεται στη θέση της.
Η κατηγορηματική της άρνηση να δρέψει τους καρπούς της δημοσιότητας αποδεχόμενη την υποψηφιότητά της στο ευρωκοινοβούλιο είναι το πλέον ηχηρό πρόταγμα της από τα κάτω οργάνωσης των καταπιεσμένων που κατακτούν την ταξική τους αξιοπρέπεια συλλογικά, απορρίπτοντας το δόλωμα του ατομικού βολέματος που προσφέρουν οι κομματικοί εξουσιαστικοί μηχανισμοί όποτε νοιώθουν ότι το κίνημα των καταπιεσμένων τους ξεπερνά.
Η επίθεση στην Κωνσταντίνα είναι επίθεση εναντίον όλων των ανθρώπων που διάλεξαν το δρόμο της διεκδίκησης των αυτονόητων, όλων όσων διεκδίκησαν την «ουτοπία» μιας αξιοπρεπούς ζωής, όλων όσων ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στα αφεντικά αντί να σκύψουν το κεφάλι για ένα ξεροκόμματο και την ψευδαίσθηση της ασφάλειας που θα κέρδιζαν γλύφοντάς τα.
Το δικό μας βιτριόλι είναι ο αδιαμεσολάβητος, ανεξέλεγκτος, αυτοοργανωμένος αγώνας κάθε καταπιεσμένου ενάντια στα αφεντικά και στον κρατικό τους μηχανισμό.
Το δικό μας όπλο είναι η αλληλεγγύη.
Μπροστά στην οργή μας λιώνουν τα νομικίστικα επιχειρήματα, τα ψέματα της συναίνεσης, οι κρατικές και παρακρατικές ομάδες τρομοκρατίας.
Λιώνουν τα ίδια τα αφεντικά.
Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ
Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ – ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ
Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση