Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση

Μετά από κάλεσμα της ομάδας πραγματοποιήσαμε μια ελάχιστη δράση ως ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη Banc Exporiat στη Βαρκελώνη, που υπέστη βίαιη καταστολή στις 23/5. Η προσέλευση του κόσμου δυστυχώς ήταν μικρή ενώ η αστυνομική δύναμη μεγάλη. Μπορέσαμε να διακρίνουμε τέσσερις διμοιρίες καθώς και ασφαλίτες που κάνανε εξακρίβωση έξω από την Ισπανική πρεσβεία. Αποφασίσαμε να ανοίξουμε το πανό και να μοιράσουμε τα κείμενα έξω από το μουσείο της Ακρόπολης, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου ήταν γεμάτη τουρίστες με τους οποίους προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή και να τους ενημερώσουμε, εκτός από το να τους δώσουμε το κείμενο, όπου μερίδα του κόσμου ενδιαφέρθηκε. Ακολουθεί το κείμενο, το οποίο ήταν σε ελληνικά, ισπανικά και αγγλικά:

 

Την Δευτέρα 23/5, κατασταλτικές δυνάμεις της αστυνομίας πραγματοποίησαν εκκένωση της κατάληψης Banc Exproriat στη Βαρκελώνη της Ισπανίας.

Η συγκεκριμένη κατάληψη υπήρχε από το 2011 και λειτουργούσε και ως κοινωνικό κέντρο στη περιοχή Gracia της Βαρκελώνης.

Η επιχείρηση της αστυνομίας διήρκησε πάνω από 8 ώρες, όπου αφού άδειασε την κατάληψη,τοποθέτησε μεταλλικές πλάκες στη μπροστινή πλευρά της.

Αμέσως υπήρξε κάλεσμα, στο οποίο μέχρι το βράδυ ανταποκρίθηκαν γύρω στα 2000 άτομα.

Όταν ο κόσμος άρχισε να ξυλώνει τις μεταλλικές πλάκες με ένα μηχανοκίνητο πριόνι, η αστυνομία άρχισε την επίθεσή της, χρησιμοποιώντας ακόμη και τα LRAD (οχήματα που φέρουν πάνω τους κανόνια ήχου).

Η αστυνομία χρησιμοποίησε εκείνο το βράδυ πλαστικές σφαίρες και τραυμάτισε 15 άτομα, τα τέσσερα εκ των οποίων ήταν χτυπημένα στο κεφάλι.

Για δύο συνεχόμενα βράδια υπήρξε σκληρή μάχη με την αστυνομία, με αρκετούς τραυματίες.

 

Οι καταλήψεις είναι πνεύμονες δημιουργίας και ελευθερίας. Κάθε κατάληψη ζωντανεύει μια γειτονιά.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ BANC EXPRORIAT.

 

On Monday 23/5, repressive police forces conducted an eviction of Banc Exproriat squat in Barcelona.

This squat existed since 2011 and functioned as a social center at the Gracia district of Barcelona.

The police operation lasted over eight hours, while after the building was empty, they placed metal plates on the front side.

Immediately there was a call to action, in which almost 2000 people responded.

When people started to unpick the metal plates with a motor saw, the police attacked on them, even with the use of LRAD (vehicles endorsed with sound cannons).

That night they also used rubber bullets and injured 15 people, four of which were left with head wounds.

For two more consecutive nights there were violent clashes with the police, leaving several injured.

 

Squats are the lungs of creativity and freedom. Every squat gives life to a neighbourhood.

 

SOLIDARITY TO BANC EXPRORIAT SQUAT.

El lunes 23 de mayo, fuerzas represivas de la policía procedieron a desalojar la ocupación Banc Expropiat, en Barcelona.

Dicha ocupación llevaba en funcionamiento desde el año 2011 y funcionaba como centro social en el barrio de Gracia, en Barcelona.

La operación policial duró más de 8 horas. Tras el desalojo de la ocupación, la policía colocó vallas metálicas en la parte delantera de la misma.

Al momento, se hizo un llamamiento de solidaridad, al que respondieron, hasta esa misma noche, unas 2000 personas.

Cuando la gente empezó a desmontar las vallas metálicas con una sierra mecánica, la policía cargó contra los concentrados, utilizando incluso LRAD (vehículos provistos de dispositivos acústicos de largo alcance).

La policía utilizó esa noche pelotas de goma, con un resultado de 15 heridos, cuatro de ellos con heridas en la cabeza.

Las dos noches siguientes continuó la dura batalla con la policía y hubo bastantes heridos.

 

Las ocupaciones son pulmones de creatividad y libertad. Las ocupaciones dan vida a los barrios.

 

SOLIDARIDAD CON LA OCUPACIÓN BANC EXPROPIAT

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΥΠΟΤΑΓΗ – ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΗΤΤΑ
ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ

Έξι χρόνια κρίσης, έξι χρόνια αδιάκοπων χτυπημάτων στον κόσμο της εργασίας, έξι χρόνια συντριβής των «εναλλακτικών» λύσεων που το σύστημα είχε να «προσφέρει».
Και τι δεν δοκιμάστηκε: κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση (ακρο)δεξιάς ΝΔ, συγκεντρώσεις αγανακτισμένων στις πλατείες, απεργίες- τουφεκιές στον αέρα 24 η 48 ωρών. Σήμερα η αστική τάξη  δοκιμάζει την πιο παράξενη -αλλά όχι αναπάντεχη- από αυτές: πήρε ένα μικρό αριστερό κόμμα του 4% και το έκανε κυβέρνηση. Αυτή αφού λεοντάρισε στα διεθνή φόρα, αφού έκανε “σκληρές διαπραγματεύσεις”, αφού κάλεσε τους ψηφοφόρους να στηρίξουν “ΟΧΙ” στο δημοψήφισμα, τελικά έκανε αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε. Τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα συρρικνώνονται, οι μισθοί πέφτουν, οι συντάξεις εξαφανίζονται, οι όποιες παροχές σε υγεία και παιδεία τελειώνουν. Ο νέος κόσμος του κεφαλαίου, ο κόσμος της “ανάπτυξης” με τους εργάτες που γερνάνε να πετιούνται στα σκουπίδια, ο κόσμος χωρίς 8ωρο, χωρίς σύνταξη, χωρίς άδειες, χωρίς Κυριακάτικη αργία, χωρίς δικαίωμα στον συνδικαλισμό και την απεργία έρχεται.
Όσοι φαντάζονταν ότι η κατρακύλα κάποια στιγμή θα σταματούσε από μόνη της διαψεύστηκαν: όσο εμείς υποχωρούμε, η εξουσία προελαύνει. Όσο εμείς δίνουμε έδαφος, τα αφεντικά μας το παίρνουν. Όσο δεν αντιδράμε, κάθε πέρσι θα φαντάζει και μια μακρινή ουτοπία. Πόσο πιο θριαμβική να γίνει άλλωστε η καθεστωτική αφήγηση; Τα χειρότερα μέτρα, τις πιο σκληρές ιδιωτικοποιήσεις, τα πιο αντικοινωνικά νομοσχέδια τα περνάει το κόμμα που υποτίθεται ότι αποτελούσε την “ελπίδα” των φτωχών στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνέχεια της σοσιαλδημοκρατίας που από τον 19ο αιώνα ως και σήμερα παίζει τον ίδιο ρόλο στο πλευρό του συστήματος όταν αυτό την χρειάζεται,  είτε με όρους απάτης είτε με όρους αυταπάτης, απάλλαξε το κεφάλαιο, ντόπιο και διεθνές, από κάθε κοινωνική αντίσταση. Κατάφεραν αυτό που κάθε κυβέρνηση θα ζήλευε: ένα μνημόνιο πέρασε χωρίς να υπάρξει καμιά αντίδραση, ένα ασφαλιστικό νομοσχέδιο πέρασε χωρίς να υπάρξει αντίσταση, σπίτια άρχισαν να βγαίνουν στο σφυρί χωρίς να κουνηθεί φύλλο.
Και όσο επίπονη κι αν είναι για κάποιους η διάλυση των αυταπατών, αυτή ήταν αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσει να ανθίσει η οποιαδήποτε διαφορετική προοπτική. Για να γίνει σαφές ότι δεν υπάρχει καμία καθεστωτική λύση ακόμα και για αιτήματα που εξαντλούνται στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργατών εντός του υπάρχοντος συστήματος.
Είναι σε μια περίοδο συλλογικής αμηχανίας και αποστράτευσης που μπαίνουν οι βάσεις για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Οι βάσεις για έναν εξωθεσμικό δρόμο, ένα δρόμο της αυτοοργάνωσης στις γειτονιές και τους χώρους εργασίας μας.
Στις 15 του μήνα, μέσα σε μία συνθήκη αποχαύνωσης και σιγής, ο αποτυχημένος συρφετός ακροδεξιών, φιλελεύθερων, με τη στήριξη από περσόνες της δημοσιογραφίας και της “διανόησης”, επιχειρεί την συνέχεια του “μένουμε ευρώπη” προσπαθώντας να «κερδίσει τον δρόμο, με στόχο την εξουσία.
Εδώ πρέπει να γίνει μία αυτονόητη σημείωση: μας είναι αδιάφορο ποιος είναι κυβέρνηση. Μας είναι αδιάφορο αν αυτή ή κάθε άλλη κυβέρνηση θα παραιτηθεί ή θα πέσει. Μας είναι αδιάφορο αν θα γίνουν ή όχι εκλογές.
Μας νοιάζει, όμως, ότι εμφανίζεται και πάλι ως λύση η ίδια αποτυχημένη συνταγή δεκαετιών. Δεν αγνοούμε τη φύση και τις στοχεύσεις του υποκειμένου που καλεί στις 15 του μήνα: ότι πιο αντιδραστικό, ότι πιο πεινασμένο για εξουσία, ότι πιο βαθιά χωμένο στο αστικό παιχνίδι. Δεν ξεχνάμε τα κινήματα της κατσαρόλας. Δεν είμαστε τυφλοί για την θέση που θα προσφέρουν στους φασίστες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις όταν τους χρειαστούν.
Αυτό που πιο πολύ βλέπουμε στις 15 Ιούνη είναι οι πρώτες δειλές απόπειρες εκ νέου κοινωνικού εγκλωβισμού και μάλιστα με όλο και περισσότερο αντιδραστική ατζέντα. Δεν θα αφήσουμε τη δεξιά να πάρει σπιθαμή του δρόμου. Όσο μικρή κι αν είναι η ποσότητά του, ο πολιτικός κόμβος που θα δημιουργηθεί είναι επικίνδυνος και αναντίρρητα εχθρικός: πάνω σε αυτόν θα έρθουν να επενδύσουν κόμματα, ντόπια και ξένα ΜΜΕ και συμφέροντα, πάνω σε αυτόν μπορούν να συνδεθούν και οι φασίστες.
Εμείς, ως αναρχικοί, οφείλουμε να σπάσουμε τον κύκλο. Έναν κύκλο που συγκροτείται τόσο στα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και στις «αντικυβερνητικές» κραυγές των “παραιτηθείτε”, πρακτικά μια θαυμάσια μορφή καθεστωτικής συνεργασίας με αντικυβερνητικό μανδύα. Οφείλουμε, με άλλα λόγια, να αρθρώσουμε μια φωνή αντίστασης μέσα στην κοινωνική σιγή, μιας αντίστασης που πρέπει να σφυρηλατηθεί ενάντια στο σύνολο των καθεστωτικών, αστικών πολιτικών δυνάμεων, με στόχο την επίθεση σε αυτό που σήμερα προσπαθεί να επιβάλει την νέα δυστοπία που έρχεται –αν δεν ήρθε ήδη.
Την ώρα που ο πόλεμος και οι διεθνείς επεμβάσεις πολλαπλασιάζονται, η συνέχιση της κοινωνικής παθητικότητας αποκτά μοιραίες συνέπειες. Η Ε.Ε., μέσα στη δίνη των εσωτερικών και εξωτερικών ανταγωνισμών της, επιχειρεί να διασφαλίσει την κοινωνική αναδιάρθρωση που απαιτεί το κεφάλαιο με κάθε μέσο. Και δεν χαρίζεται ούτε σε εθνικές πολιτικές ελίτ και τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, δεν ενδιαφέρεται για συντάγματα και «δημοκρατίες».

Να σταθούμε απέναντι στο καθεστώς, στο πολιτικό του προσωπικό και τις «λύσεις» που κάθε φορά προτείνει

Να σταθούμε απέναντι στην Ε.Ε, το πιο χρήσιμο από όλα τα όπλα στη φαρέτρα του Ευρωπαϊκού κεφαλαίου

Να σταθούμε αδιάλλακτα απέναντι στο κράτος

Δεν απευθυνόμαστε σε καμιά κυβέρνηση και καμιά αντιπολίτευση. Απευθυνόμαστε στους εργάτες, ενεργούς στην παραγωγή ή άνεργους. Σε αυτούς που, όπως και εμείς, ζουν από την εργασία τους, όταν βρουν να την πουλήσουν στα μαγαζιά, τα γραφεία, τα εργοστάσια, στα φυλλάδια, στον επισιτισμό.
Και τους καλούμε να βγουν στο δρόμο

Να αρχίσουμε να χαράζουμε τον δρόμο της κοινωνικής και ταξικής απελευθέρωσης

ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ

Αναρχική Ομοσπονδία
15 Ιουνίου 2016

Μέσα στο σεληνιακό τοπίο της ελληνικής πραγματικότητας, έτσι όπως διαμορφώθηκε, στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, από τις δεξιές-αριστερές κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η εκστρατεία αφαίμαξης του κοινωνικού πλούτου βάζει άλλον έναν στόχο: τη στέγαση. Μετά από την ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στην εργασία, την αγροτική παραγωγή, την ασφάλιση, τις κοινωνικές ελευθερίες, το περιβάλλον και τα κοινωνικά αγαθά, θέτουν στο στόχαστρο τους ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα υλικά στηρίγματα της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων.

Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη βουλή, αποτελεί ένα ακόμα μέτωπο του νέου πολέμου που έχει κηρύξει το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο στους μισθωτούς, τους αυτοαπασχολούμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους και κατ’ επέκταση στο σύνολο των ανθρώπων που συντηρούν με τα εισοδήματά τους (παιδιά, συγγενείς με χρόνιες παθήσεις κλπ). Μετά και το νέο εγκληματικό νομοσχέδιο κατά της κοινωνικής ασφάλισης,είναι πιο φανερό από ποτέ ότι μία ολομέτωπη ταξική αντεπίθεση, στα πεδία της στέγασης, της ασφάλισης, της υγείας, με απώτερο στόχο μια συντονισμένη προλεταριακή άρνηση πληρωμών, είναι αναγκαία.

Αφήνοντας πλέον στην άκρη κάθε πρόσχημα, η πρόσφατη ψήφιση των προαπαιτούμενων στα τέλη του 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ανοίγει τον δρόμο για την επέλαση και του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου ενάντια στη κατοικία. Τη διαχείριση των κόκκινων δανείων και των ακινήτων αναλαμβάνουν πλέον διεθνείς επενδυτικοί οίκοι και funds, ενώ μεταξύ άλλων, ως θεματοφύλακας των συμφερόντων των οφειλετών απέναντι στις παραπάνω εταιρείες, εμφανίζεται η Τράπεζα της Ελλάδος και ο Κώδικας Δεοντολογίας των Τραπεζών (!).

Μετά τις «νομοτεχνικές βελτιώσεις» του Νοεμβρίου που ουσιαστικά πετσοκόβουν τις όποιες προστατευτικές διατάξεις ίσχυαν μέχρι τώρα, το πλαίσιο προστασίας από τους πλειστηριασμούς αυστηροποιείται δραματικά, τα χρονικά όρια μένουν ασαφή, ενώ εισάγονται νέες αφηρημένες έννοιες όπως ο «συνεργάσιμος δανειολήπτης». Διασαφηνίσεις, ορισμοί, αξιολογήσεις κτλ., περνάνε όλα στη κρίση των τραπεζών. Η κυβέρνηση νίπτει τας χείρας της, ζητώντας απλά από τους τραπεζίτες να δείξουν κατανόηση και επιείκεια (βλ. δηλώσεις Δραγασάκη τον Νοέμβριο). Οι ουρές των οφειλετών στα ειρηνοδικεία στα τέλη του περασμένου Δεκέμβρη, για την ένταξή τους στις σχετικά ευνοϊκές ρυθμίσεις του νόμου Κατσέλη, αναδεικνύουν τις διαστάσεις της απειλής. Η ίδια η αίτηση για ένταξη στον εν λόγω νόμο, αποτελεί μια κοστοβόρο διαδικασία με το απαιτούμενο ποσό να ανέρχεται στα 1000 περίπου ευρώ. Ακόμα και η αξίωση προστασίας, πληρώνεται αδρά.

Από την 1/1/ το 2016, καταργήθηκε η δυνατότητα της μηδενικής δόσης για όσους παρουσιάζουν μηδενικό εισόδημα ή αδυνατούν όχι μόνο να πληρώσουν τις δόσεις τους αλλά και να αντεπεξέλθουν στα καθημερινά έξοδα της οικογένειάς τους. Επιπλέον, άνοιξε η διαδικασία της ελεύθερης εκποίησης και της μείωσης του κόστους του εκπλειστηριάσματος. Αν δηλαδή ο πρώτος πλειστηριασμός αποβεί άκαρπος, ο δεύτερος ξεκινάει από το μισό της εμπορικής αξίας του ακινήτου, ενώ αν κι αυτός δεν ολοκληρωθεί, ο τρίτος ξεκινάει από μηδενική τιμή εκκίνησης. Ακόμα, αν το ακίνητο εκπλειστηριαστεί σε ποσό χαμηλότερο της εμπορικής του αξίας και του ποσού του δανείου, ο οφειλέτης συνεχίζει να χρωστάει στη τράπεζα το υπολειπόμενο ποσό. Και χάνει το σπίτι του και συνεχίζει να χρωστάει. Στην ουσία ζητείται από τους δανειολήπτες η εξόφληση του δανείου τους για δεύτερη φορά. Κι αυτό, τη στιγμή που πολλά από τα κόκκινα δάνεια έχουν στην ουσία εξοφληθεί προς τις τράπεζες μέσω των φόρων και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Αν λοιπόν, κάποιος αδυνατεί να αποδώσει στις τράπεζες το καθαρό τους κέρδος, θα χαρακτηρίζεται «μη συνεργάσιμος» και το σπίτι του θα βγαίνει στο σφυρί ή εναλλακτικά, το δάνειο του θα μπορεί να περνάει στα χέρια των επενδυτικών οίκων, οι οποίοι με ακόμα μεγαλύτερη ευκολία από τις τράπεζες –καθώς δεν προσδοκούν απαραίτητα στην εξόφληση του δανείου- θα μετατρέψουν το ακίνητο σε χρηματοπιστωτικό προϊόν και θα τζογάρουν, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη τους. Για εμάς, η προάσπιση της πρώτης κατοικίας και η παρεμπόδιση εξώσεων και πλειστηριασμών, είναι η έμπρακτη και με ταξικούς όρους υπεράσπιση του κοινωνικού αγαθού της στέγασης. Μακριά από λαϊκίστικες, ψευδεπίγραφες ριζοσπαστικές φανφάρες, το πολιτικό μας πλαίσιο για τον αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς, είναι η ταξική προάσπιση όλων των κοινωνικών αγαθών, κομμάτι των οποίων είναι και η κατοικία-στέγαση.

Η ακύρωση ενός πλειστηριασμού στο ειρηνοδικείο, μεταθέτει τη διαδικασία για 2 μήνες μετά, δημιουργώντας σε πρώτο χρόνο, μια πρώτη γραμμή πρόσκαιρης άμυνας της τάξης μας. Συνεπώς, η παρουσία όλων μας στα ειρηνοδικεία είναι απαραίτητη. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη του περάσματος από την υπεράσπιση της στέγασης, στην κατοχύρωση της ως αγαθού για όλους και όλες· την ανάγκη του περάσματος από την άμυνα στην επίθεση.

Ξεκινώντας από τη θέση αυτή, κι ενάντια σε κάθε ιδιωτική και εμπορική εκμετάλλευση της κατοικίας, χρησιμοποιούμε και προτάσσουμε το εργαλείο της κατάληψης, ως μορφή μαχητικής ανάκτησης του κοινωνικού πλούτου, για την εξασφάλιση στέγης σε όλους τους καταπιεσμένους του κόσμου, άστεγους/ες, μετανάστες/τριες, εργάτες/τριες, τους φτωχοδιάβολους της εποχής μας.

Ως Αναρχική Ομοσπονδία, κομμάτι των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, θα παλέψουμε μαζί με την τάξη μας με κάθε μέσο. Θα είμαστε εκεί, στα ειρηνοδικεία, τους δρόμους, τις γειτονιές, απέναντι στους δικαστές, τους τραπεζικούς αντιπροσώπους και τους μάνατζερ των επενδυτικών funds, σε φυσική αντιπαράθεση αν χρειαστεί με τους ένστολους προστάτες τους· με τους φτωχούς, τους άνεργους, τους εργαζόμενους, τους καταπιεσμένους, με τους εκμεταλλευόμενους ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

Να μην αφήσουμε κανέναν μόνο του απέναντι στις τραπεζικές συμμορίες

Ταξική αντεπίθεση, αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη

Αναρχική Ομοσπονδία
31/5/2016

Την Δευτέρα 23/5, κατασταλτικές δυνάμεις της αστυνομίας πραγματοποίησαν εκκένωση της κατάληψης Banc Exproriat στη Βαρκελώνη της Ισπανίας.
Η συγκεκριμένη κατάληψη υπήρχε από το 2011 και λειτουργούσε και ως κοινωνικό κέντρο στη περιοχή Gracia της Βαρκελώνης.
Η επιχείρηση της αστυνομίας διήρκησε πάνω από 8 ώρες, όπου αφού άδειασε την κατάληψη,τοποθέτησε μεταλλικές πλάκες στη μπροστινή πλευρά της.
Αμέσως υπήρξε κάλεσμα, στο οποίο μέχρι το βράδυ ανταποκρίθηκαν γύρω στα 2000 άτομα.
Όταν ο κόσμος άρχισε να ξυλώνει τις μεταλλικές πλάκες με ένα μηχανοκίνητο πριόνι, η αστυνομία άρχισε την επίθεσή της, χρησιμοποιώντας ακόμη και τα LRAD (οχήματα που φέρουν πάνω τους κανόνια ήχου).
Η αστυνομία χρησιμοποίησε εκείνο το βράδυ πλαστικές σφαίρες και τραυμάτισε 15 άτομα, τα τέσσερα εκ των οποίων ήταν χτυπημένα στο κεφάλι.
Για δύο συνεχόμενα βράδια υπήρξε σκληρή μάχη με την αστυνομία, με αρκετούς τραυματίες.

Οι καταλήψεις είναι πνεύμονες δημιουργίας και ελευθερίας. Κάθε κατάληψη ζωντανεύει μια γειτονιά.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ BANC EXPRORIAT.

 

On Monday 23/5, repressive police forces conducted an eviction of Banc Exproriat squat in Barcelona.
This squat existed since 2011 and functioned as a social center at the Gracia district of Barcelona.
The police operation lasted over eight hours, while after the building was empty, they placed metal plates on the front side.
Immediately there was a call to action, in which almost 2000 people responded.
When people started to unpick the metal plates with a motor saw, the police attacked on them, even with the use of LRAD (vehicles endorsed with sound cannons).
That night they also used rubber bullets and injured 15 people, four of which were left with head wounds.
For two more consecutive nights there were violent clashes with the police, leaving several injured.

Squats are the lungs of creativity and freedom. Every squat gives life to a neighbourhood.

SOLIDARITY TO BANC EXPRORIAT SQUAT.

 

El lunes 23 de mayo, fuerzas represivas de la policía procedieron a desalojar la ocupación Banc Expropiat, en Barcelona.
Dicha ocupación llevaba en funcionamiento desde el año 2011 y funcionaba como centro social en el barrio de Gracia, en Barcelona.
La operación policial duró más de 8 horas. Tras el desalojo de la ocupación, la policía colocó vallas metálicas en la parte delantera de la misma.
Al momento, se hizo un llamamiento de solidaridad, al que respondieron, hasta esa misma noche, unas 2000 personas.
Cuando la gente empezó a desmontar las vallas metálicas con una sierra mecánica, la policía cargó contra los concentrados, utilizando incluso LRAD (vehículos provistos de dispositivos acústicos de largo alcance).
La policía utilizó esa noche pelotas de goma, con un resultado de 15 heridos, cuatro de ellos con heridas en la cabeza.
Las dos noches siguientes continuó la dura batalla con la policía y hubo bastantes heridos.

Las ocupaciones son pulmones de creatividad y libertad. Las ocupaciones dan vida a los barrios.