Η απειλή της εταιρίας εξόρυξης χρυσού προς την κυβέρνηση, ότι αν δεν έχει θετική απάντηση μέχρι το Μάρτιο θα σταματήσει τη λειτουργία της στις σκουριές βάζει πολλά θέματα προς συζήτηση και προβληματισμό, αλλά και οδηγεί σε ένα σίγουρο συμπέρασμα.
Τα ΜΜΕ ξεκινήσανε τα δακρύβρεχτα δημοσιεύματα για τις δουλειές που θα χαθούν. Αν και ο σύριζα “θέλει και δεν θέλει” (άσχετα από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις) όλα τα υπόλοιπα κόμματα τάσσονται υπέρ των μεταλλείων, με ένα μικρό κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς να παρουσιάζει διαφορετικές απόψεις. Ως αναρχικοί τασσόμαστε κατά αυτής της καταστροφικής “επένδυσης”.
Τα μεταλλεία χρυσού έχουν είδη προκαλέσει τεράστια οικολογική καταστροφή και αν το εργοστάσιο τελικά λειτουργήσει η ζημιά θα είναι ανεπανόρθωτη, ενώ τα οικονομικά συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί από ντόπιους και μη εκμεταλλευτές είναι υπέρογκα. Κάτοικοι της περιοχής, αναρχικές ομάδες και αλληλέγγυα κομμάτια του ριζοσπαστικού κινήματος έχουν δώσει μια τεράστια μάχη ενάντια σε αυτό το έργο εδώ και χρόνια, και ακόμη συνεχίζουν. Σ΄ αυτούς εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας.
Σίγουρα κάποιες θέσεις εργασίας θα χαθούν. Σε πρώτη ανάλυση όμως η ανεργία και η κρίση που μαστίζει τη χώρα είναι προïόντα του καπιταλισμού. Όχι “αποδεκτές απώλειες”, αλλά το πραγματικό του πρόσωπο. Παρατηρήσαμε δε και το φαινόμενο κατά το οποίο πολλοί που έχουν παρουσιαστεί ως “εργαζόμενοι” της εταιρίας να αποδείχτούν πληρωμένοι μπράβοι.Το ιδιωτικό security της εταιρίας μαζί με ασφαλίτες που προσπαθούσαν να καταστείλουν τους εναντιωμένους κάτοικους. Επαγγελματίες “φουσκωτοί” λοιπόν που το “job describtion” περιλαμβάνει εκφοβισμό εργαζομένων, τραμπουκισμούς και ξύλο… Όσο για τους εργαζόμενους που κατέβαιναν σε πορείες με τον Άδωνι και έσφιγγαν τα χέρια με τους χρυσαυγίτες σε φωτογραφίες… πρόκειται για δεξιούς συνδικαλιστές, σχηματισμός που υποστηρίζεται από τη ΝΔ. Πώς γίνεται να υπερασπιστείς τα εργατικά δικαιώματα αυτών που πολεμούν ενάντια στην τάξη τους, και κατ΄ επέκταση στην τάξη μας;
Καμία έκπληξη δεν θα έπρεπε να αποτελεί το ότι τάχθηκαν υπέρ των μεταλλείων η ΓΣΕΕ και το ΚΚΕ. Στα χρόνια των διαδηλώσεων ενάντια στη κρίση η ΓΣΕΕ είχε σχεδόν απαξιωθεί, μιας και είχε γίνει εμφανές ότι καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Προσπαθεί να κάνει το “comeback” τον τελευταίο καιρό, με προκηρύξεις προσχηματικών απεργιών, όπου οι “εργατοπατέρες” της, και αυτοί του ΠΑΜΕ θέλουν να κάνουν τη βόλτα τους στο κέντρο, να φωνάξουν κανένα σύνθημα, να καταδικάσουν τη βία από όπου και αν προέρχεται, να κάνουν το “επαναστατικό τους καθήκον” τέλος πάντων, και μετά να πάνε για καμιά μπυρίτσα στο μοναστηράκι. Λογικό να έχει πάρει θάρρος η ΓΣΕΕ βέβαια όταν στην κυβέρνηση βρίσκονται πρώην κολλητοί και στελέχη της.
Όσο για το ΚΚΕ, ο Μήτσος ο Κουτσούμπας, αυτός ο λαϊκός ήρωας, βγήκε και μίλησε υπέρ των μεταλλείων, με πρόσχημα το εργασιακό. Είπε μάλιστα ότι δεν είναι κατά της παραγωγής αλλά ότι οι εργάτες πρέπει να πάρουν τις επιχειρήσεις στα χέρια τους, καθώς και ότι για την οικολογική καταστροφή μπορούν να μπούνε οικονομικές ρήτρες στην εταιρία. Για να είναι σε όλους σαφές ας το πούμε πιο απλά αυτό: Το να καταστρέφεις το περιβάλλον, σύμφωνα με τη δική τους λογική, διορθώνεται με την πληρωμή προστίμων στο κράτος. Μάλιστα… Ας μας πει ο Μήτσος ο Κουτσούμπας, γιατί τάχθηκε υπέρ του πλειστηριασμού της ΒΙΟΜΕ; Εκεί δεν είχαν πάρει οι εργαζόμενοι την παραγωγή στα χέρια τους; Βέβαια εκεί δεν ήταν πελάτες του ΚΚΕ. Και μιας και νοιάζεται για όλους τους εργαζόμενους “από όπου και αν προέρχονται” έχουμε να κάνουμε μια πρόταση στο ΚΚΕ: Να διαμαρτυρηθούν υπέρ των εργαζομένων-μαφιόζων, των οποίων η δουλειά έχει και επικινδυνότητα, όντες ανασφάλιστοι. Και όσων αφορά την βία που αναφερθήκαμε νωρίτερα, το ΚΚΕ θα πρέπει να ανασκευάσει λέγοντας ότι καταδικάζει τη βία μεν, αλλά όχι αν προέρχεται από το ίδιο. Και λέγοντας αυτό αναφερόμαστε στην εκκένωση της κατάληψης στέγης προσφύγων στη Λέσβο όπου μέλη του ΚΚΕ εισέβαλλαν και τραμπουκίζανε πρόσφυγες και αλληλέγγυους με ρόπαλα και κράνη. Ενδεικτικό και πρόσφατο παράδειγμα των θρησκόληπτα πιστών του κόμματος. Ακόμη κι αν εξετάσουμε την ιδεολογική τους καταβολή, την οποία βεβαίως χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, θα δούμε πως δεν έχει υπάρξει κανένας απολογισμός από το ΚΚΕ για την οικολογική καταστροφή στην ΕΣΣΔ, για την καταστροφή της λίμνης Βαϊκάλης, τη μόλυνση της θάλασσας της Αράλης, για το Τσερνομπίλ, και οπουδήποτε χρησιμοποιήθηκε το επιχείρημα της παραγωγής χωρίς να υπολογίζεται το περιβάλλον.
Μπορεί να μην αναγνωρίζουμε τον πλαστό διαχωρισμό “καλής” και “κακής” επιχείρησης όμως διακρίνουμε ένα διαχωρισμό “περισσότερο” και “λιγότερο” βλαβερής μέσα στο υπάρχον σύστημα. Εδώ πρόκειται για μια παρασιτική εταιρία που χωρίς να υπολογίζει το όποιο κόστος, προσπαθεί να κερδίσει τα περισσότερα χάνοντας τα λιγότερα, κοιτάζοντάς το ακόμη και από τη μεριά των ιθυνόντων, μιας και δεν ακολουθούνται καν οι ορισμένες από το νόμο διαδικασίες ασφαλείας για την προστασία του περιβάλλοντος. Θεωρούμε ότι ο καθένας πρέπει να αναλογιστεί τι σημαίνει μαζική παραγωγή, μέσα ή έξω από τον καπιταλισμό. Μπορεί δηλαδή να υπάρξει εργατική τάξη όταν δεν υπάρχει πλανήτης γη; Δεν βάζουμε τον άνθρωπο πάνω από όλα αλλά και δεν είμαστε υπέρ της υπερκατανάλωσης, των μικρών και μεγάλων ιμπεριαλισμών, και του όποιου είδους καπιταλισμού, που όλα αυτά είναι παράγωγα της παραγωγής χωρίς να υπολογίζεται το κόστος. Πράγματα που εν τω προκειμένω η εταιρία προφανώς όχι μόνο δεν υπολογίζει, αλλά και μέσα στα όρια που θεωρούνται αποδεκτά στο σήμερα, τα παρακάμπτει για να κερδίσει ακόμα περισσότερα.
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά υπέρ του αγώνα των κατοίκων έχουν ταχθεί άλλοι μικρότεροι αλλά εξίσου βλαβεροί εκμεταλλευτές, οι λεγόμενες τουριστικές επιχειρήσεις. Βεβαίως ούτε με αυτούς μπορούμε να συμπορευθούμε, μιας και η αδιαφορία προς το περιβάλλον αλλά και τα οικονομικά συμφέροντα που αναπτύσσονται από αυτή τη βιομηχανία είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος: Του ίδιου του καπιταλισμού.
Εμείς τασσόμαστε υπέρ των κατοίκων των σκουριών που είναι οι κερδισμένοι, αν όντως δεν συνεχιστεί το καταστροφικό έργο. Και αυτό είναι το μόνο σίγουρο συμπέρασμα, ότι ο πολύχρονος και συχνά βίαιος, ανυποχώρητος αγώνας τους είναι “προ των πυλών” να δικαιωθεί. Είμαστε με τους ανθρώπους που δέχτηκαν καταστολή ιδιωτική και κρατική και αντιδρούσαν με αντιβία.
Γι΄αυτό και στεκόμαστε δίπλα τους σε κάθε προσπάθεια να διώξουν την eldorado gold από τις σκουριές, αλλά και εννοείται να εξαφανιστεί από οπουδήποτε αλλού. Γι αυτό και τα νέα ότι ουσιαστικά λόγω του αγώνα αυτού η κυβέρνηση έχει στριμωχτεί και δεν τολμάει να πει το ναι αβλεπεί, μόνο ως καλό μπορούμε να το εκλάβουμε.
Ενάντια στης φύσης την λεηλασία Αγώνας για τη γη και την ελευθερία
Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση (A.K.A)