Category: κειμενα

Τη Δευτέρα 14 Σεπτέμβρη ομάδα συντρόφων από την αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας εισέβαλλε στα γραφεία του ΤΑΙΠΕΔ διαλύοντάς τα, ως μια ελάχιστη απάντηση στη ληστρική δράση του εν λόγω οργανισμού.

Το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου) είναι ένας από τους βασικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιεί το κράτος και το κεφάλαιο στην ολομέτωπη επίθεσή του ενάντια στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους.  Δημιουργήθηκε το 2011 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο του 1ου μνημονίου, αναλαμβάνοντας να ξεπουλήσει ό,τι είχε απομείνει από τον δημόσιο πλούτο. Μέχρι τώρα έχει ιδιωτικοποιήσει ακίνητα και κρατικές επιχειρήσεις αξίας 7,7 δις ευρώ. Το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προβλέπει τη μετεξέλιξη του ΤΑΙΠΕΔ σε Ταμείο Δημοσίου Πλούτου με ταυτόχρονο πολλαπλασιασμό των υπό ιδιωτικοποίηση ακινήτων και οργανισμών.

Το ΤΑΙΠΕΔ δεν είναι καινούργια ιδέα. Βασίστηκε στην εμπειρία των ταμείων αποκρατικοποιήσεων που δημιουργήθηκαν στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ (όπως η Ανατολική Γερμανία και η ΕΣΣΔ) μετά την κατάρρευση τους κατά τη δεκαετία του ‘90 και άνοιξαν τον δρόμο στο πλιάτσικο του ιδιωτικού κεφαλαίου στις χώρες αυτές. Ο στόχος του είναι διττός. Αφενός η περαιτέρω συσσώρευση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου κι αφετέρου η ραγδαία υποτίμηση της εργασίας όχι μόνο των εργαζόμενων στις μέχρι πρότινος  κρατικές εταιρίες αλλά ολόκληρης της εργατικής τάξης. Σημαντικό μέρος αυτής της διαδικασίας είναι και η λεηλασία της φύσης αφού μεγάλο κομμάτι των υπό εκποίηση ακινήτων είναι προστατευόμενες περιοχές.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί απάντησαν στην καταστροφή των γραφείων του ΤΑΙΠΕΔ με συλλήψεις 4 μελών του Ρουβίκωνα στους οποίους αποδίδονται τέσσερις κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα (άρνηση δακτυλοσκόπησης, διατάραξη λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας από κοινού, εκτέλεση βιαιοπραγιών στα πλαίσια διατάραξης κοινής ειρήνης, απρόκλητη φθορά ξένης ιδιοκτησίας). Λίγες μέρες πριν οι καταπιεσμένοι κληθούν να επιλέξουν ποιος θα είναι αυτός που θα ξεπουλήσει αγαθά που θα έπρεπε να είναι δημόσια, αυτοί που αντιστέκονται σε αυτό το ξεπούλημα διώκονται. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους μας, οξύνοντας τους αγώνες μας ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση, ενάντια στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο και το κράτος, για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

 

Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας

αναρχική συλλογικότητα Θρυαλλίδα, αναρχική συλλογικότητα Καθ’ Οδόν, αναρχική συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας, αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας, Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση, Κενός Κύκλος, αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα, Ελευθεριακή Πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο No Man’s Land

Μήνα με τον μήνα η φαρσοκωμωδία της fast forward μετατροπής του Σύριζα σε ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται.

Δεν υπάρχει καμιά πικρία. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πικρία από όλους όσους αυτό το έργο το είχαμε δεί να ξεκινά πολύ πριν από τις εκλογές. Για την ακρίβεια είναι γραμμένο στο DNA της καθεστωτικής αριστεράς να προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει αγώνες και κινήματα τον καιρό που είναι στην αντιπολίτευση για να τα εξαργυρώσει ως εισιτήριο διαρκείας στη νομή της εξουσίας μόλις κερδίσει της εκλογές. Ούτε από αυτούς που “την πάτησαν” και έλπισαν στον Σύριζα αξίζει η πικρία: ένα ακόμα μάθημα είναι. Ξανά και ξανά με το πέρασμα των χρόνων πρέπει δυστυχώς αν αποδεικνύεται ότι εύκολος δρόμος δεν υπάρχει για την κοινωνική απελευθέρωση. Ούτε καν ψήγματα ωφελιμισμού δεν έχουν νόημα αν η ελπίδα αφορά πολιτικούς σχηματισμούς που μπαίνουν στο αστικοδημοκρατικό πολιτικό παιχνίδι.

Η αριστερή δημοτική αρχή (γιατί μην ξεχνάμε ότι υπάρχει κάτι ακόμα πιο αστείο από τις εθνικές εκλογές, οι δημοτικές εκλογές κι εκεί η αριστερά χρόνια τώρα κερδίζει νίκες), μαύρα χαράματα, γκρέμισε το κατηλλειμένο κοινωνικό κέντρο “Κένταυρος” στη Ν. Φιλαδέφεια. Το γκρέμισε τις μέρες που αυτό μάζευε τρόφιμα και ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό για τους πρόσφυγες στο πεδίο του Αρεως.

Θα μπορούσε κανείς να περιμένει ότι κάτι θα είχε απομείνει από το ένστικτο αυτοσυντήρησης και πολιτικής σπέκουλας αριστερών δημοτικών αρχόντων και αν μη τι άλλο θα περίμεναν να κλείσει ο κύκλος της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Όχι από καλοσύνη αλλά για να μην εκτεθούν.

Αποδείχθηκε ότι δεν τους νοιάζει να εκτεθούν. Έχουν ήδη εκτεθεί. Με τα δακρυγόνα στις πορείες, με την ορθάνοιχτη Αμυγδαλέζα, με την συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά, με χαμαιλέοντες Βοναπαρτίσκους τύπου Πανούση, με προσχηματικά δημοψηφίσματα, με νέα μνημόνια. Μόλις 6 μήνες για να πεταχτούν όλες οι υποσχέσεις στα σκουπίδια.

Ο Κένταυρος δεν είναι παρά η αρχή του νέου αληθινού Συριζα, αυτού που κρύβονταν πίσω απο τις ανακοινώσεις αλληλεγγύης στην Βίλα Αμαλίας πριν λίγα χρόνια. Και πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα αφελής να θεωρήσει ότι οι μπουλντόζες μπήκαν με αποκλειστική ευθύνη της αριστερής δημοτικής αρχής χωρίς κυβερνητική εξουσιοδότηση. Οι απειλές και τα μηνύματα του Πανούση είτε απευθείας, είτε μέσω των παρακρατικών διαύλων σε καθεστωτικές εφημερίδες είναι παραπάνω από σαφή: το αναρχικό κίνημα θα χτυπηθεί ΚΑΙ για να μην εισπράξει την πολιτική ισχύ της δικαίωσης της ιστορικής εξωθεσμικής του γραμμής ΚΑΙ για να συνεχιστεί η κοινωνική ειρήνη στο τελικό στάδιο της επίθεσης του κεφαλαίου στην εργατική τάξη.Κοινωνική ειρήνη που είναι το καλύτερο και ακριβότερο εμπόρευμα που έχει να πουλήσει ο Σύριζα στους αστούς, ένα εμπόρευμα που η δεξιά και οι άλλοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να διαπραγματευτούν.

Ο σύριζα δεν νοιάζεται να μην εκτεθεί, αγωνίζεται να αποεκτεθεί στα μάτια της αστικής τάξης για τα όσα είπε ή υπονόησε όταν πάλευε για την εξουσία. Αγωνίζεται να πείσει ότι δεν είχε ίχνος εντιμότητας όταν απευθύνονταν στον κόσμο του αγώνα για να βρει πολιτικά δουλικά και ψήφους. Ιδρώνει για να πάρει το μακροπρόθεσμο χρίσμα του άλλου πόλου στον αναγκαίο για την αστική δημοκρατία δικομματισμό. Και όπως κάθε μεταμέλεια θέλει πράξεις για να γίνει πιστευτή σε όλη της την έκταση. Μέχρι στιγμής τα καταφέρνει θαυμάσια. Άλλο όμως να πείσεις για το άτιμο των προθέσεών σου και άλλο να τηρήσεις υποσχέσεις κοινωνικής ειρήνης που δεν είναι στο χέρι σου. Ειδικά αν, και πριν καν πάρεις την εξουσία, δεν ήσουν τίποτα άλλο από εκλογικός μηχανισμός με μηδαμινή οργανωμένη επιρροή στη βάση, παρά τις φαντασιώσεις του κλαυσίγελου κάποιων συνιστωσών.

Είναι λογικό να περιμένουμε κύμα καταστολής το επόμενο χρονικό διάστημα. Τα ίδια έκανε και το ΠΑΣΟΚ όταν βρέθηκε στην ίδια θέση, τα ίδια έκανε κάθε αριστερά μόλις πήρε εξουσία. Εδώ είμαστε, την περιμένουμε. Εδώ είμαστε και εμείς και ο όλος ο κόσμος του αγώνα, εδώ είναι η τάξη μας, σε αυτήν απευθυνόμαστε και της λέμε: η οικοδόμηση ενός κινήματος απελευθέρωσης δεν περνάει ποτέ από κοινοβούλια. Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ανάθεση. Γεννιέται, ζεί, νικά ή πεθαίνει και ξαναγεννιέται μέσα στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στην πολιτική οργάνωση, στην προπαγάνδα, στο πεζοδρόμιο. Όλα τα άλλα είναι αυταπάτες. Και καλό είναι να μην ψάξουμε να βρούμε το επόμενο όνομα που θα εκφράσει τις αυταπάτες τώρα που η φίρμα “σύριζα” χρεοκόπησε.

Ο σύριζα, αυτή η νέα καρικατούρα σοσιαλδημοκρατίας θα κάνει τη δουλειά του και οι αναρχικοί την δική τους.

Έρχεται μια περίοδο έντονων και κρίσιμων αγώνων. Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή.

Και ουδέποτε μας απασχόλησε η ούγια αυτού που στέκεται απέναντί  μας. Εμείς σε κάθε περίπτωση κράτος και κεφάλαιο τα λέμε. Και για το τέλος τους παλεύουμε.

Αλληλεγγύη στους αγωνιστές/τριες που έστησαν και λειτούργησαν τον Κένταυρο.

Αλληλεγγύη στην αγωνιζόμενη κοινωνία.

Παραμένουμε εχθροί και της αριστερής εκδοχής της αστικής δημοκρατίας.

Αναρχικοί Για την κοινωνική Απελευθέρωση (Α.Κ.Α.)

Μετά από μακρόχρονες διαδικασίες μεταξύ συλλογικοτήτων, ένα νέο κεφάλαιο στην οργανωτική ιστορία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα επιχειρείται να ανοίξει.

Επί δύο χρόνια διεξήχθη ένας πρωτοφανής πολιτικός διάλογος, με μια τεράστια ατζέντα που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των ζητημάτων που αφορούν το αναρχικό επαναστατικό κίνημα. Επρόκειτο για μια δύσκολη ζύμωση που παρότρυνε αναρχικές πολιτικές ομάδες απ’ όλη την Ελλάδα όχι μόνο να στοχαστούν και να τοποθετηθούν επάνω σε ένα πλήθος θεμάτων, για πολλά από τα οποία δεν είχαν πλήρως διαμορφωμένες απόψεις, αλλά και να συνδιαμορφώσουν θέσεις από κοινού με άλλες συλλογικότητες, με τις οποίες δεν είχαν απαραίτητα κοινούς κώδικες και πρότερες πολιτικές σχέσεις. Κι όλα αυτά, ενώ έπρεπε να ανιχνευθεί ο κατάλληλος τρόπος για να στηθεί όλη αυτή η διαδικασία με τις συμμετέχουσες συλλογικότητες να συνεχίζουν παράλληλα την αυτόνομη δράση τους.

Από τις ομάδες που ανταποκρίθηκαν στο «κάλεσμα των 4» (Καθ’ οδόν, Kύκλος της Φωτιάς, Αναρχικοί για την Kοινωνική Aπελευθέρωση, Στέκι Αντίπνοια) και ξεκίνησαν το εγχείρημα, (από εκείνο το σημείο και μετά η πρωτοβουλία έκλεισε για νέα σχήματα) μέσα από μια σειρά διαδοχικών πανελλαδικών διημέρων δίμηνης περιοδικότητας και διαδικασίες ομοφωνίας, συνθέσεων αλλά και συναινέσεων, το μεγαλύτερο μέρος έφτασε ως το τέλος, παρότι δεν κατέστη τελικά εφικτό να συνεχίσουμε όλοι περαιτέρω από κοινού με κύριο σημείο διαφωνίας το ζήτημα της δομής και του τρόπου λειτουργίας της οργάνωσης.

Οι συλλογικότητες που υπογράφουμε αυτή την ανακοίνωση ολοκληρώνουμε τις διαδικασίες για την συγκρότηση αναρχικής ομοσπονδίας, και ανακοινώνουμε πως αυτές πλησιάζουν στο τέλος τους. Μετά την πλήρη ολοκλήρωση αυτών των διαδικασιών θα ακολουθήσει το ιδρυτικό συνέδριο που σκοπεύουμε να πραγματοποιηθεί 3-4 Οκτώβρη του 2015.

Αυτό θα ακολουθηθεί από μία περίοδο ενός έτους πειραματικής λειτουργίας κατά την οποία το ομοσπονδιακό αυτό σχήμα θα μπει στη μέγγενη του πραγματικού αγώνα ώστε μέσα από αυτόν να κριθεί ποιες αλλαγές ή προσαρμογές θα πρέπει να γίνουν, τόσο σε ζητήματα όπου θα έχουμε καταφέρει να ομοφωνήσουμε όσο και σε ζητήματα που θα έχουμε αποφασίσει συναινετικά. Αυτές οι αλλαγές, μαζί με το υλικό του νέου προσυνεδριακού διαλόγου (που αυτή τη φορά θα είναι δημόσιος), θα οριστικοποιήσουν, στο πρώτο τακτικό συνέδριο έναν χρόνο μετά, την τελική μορφή της ομοσπονδίας.

Μ’ αυτή μας την ανακοίνωση, χαιρετίζουμε παράλληλα το άλλο οργανωτικό εγχείρημα που προέκυψε από το «κάλεσμα των 4», αυτό της «Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης» (Ο.72, Μαύρο και Κόκκινο, Δυσήνιος ‘Ίππος, Dinamitera, Κύκλος της φωτιάς) και ευελπιστούμε σε συνεργασία στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων.

Καλούμε τους αναρχικούς/ές να πλαισιώσουν συλλογικά σχήματα ή να οργανώσουν τα δικά τους.

Καλούμε τα συλλογικά σχήματα του αναρχικού κινήματος να στοχαστούν πάνω στις προβληματικές που όλα αυτά τα χρόνια έχουν αναδειχθεί από τον τρόπο λειτουργίας του “χώρου” και να πλαισιώσουν το κάλεσμά μας, ή όποιο άλλο κάλεσμα θεωρούν κοντινότερο στις απόψεις τους. Με δύο λόγια καλούμε το αναρχικό κίνημα, άτομα και συλλογικότητες, να προχωρήσουν σε ανώτερο οργανωτικό επίπεδο.

Από την πλευρά μας, και καθώς η οργανωτική μας προσπάθεια οδεύει ταχέως και σταθερά προς την ολοκλήρωσή της, με την αποπεράτωση των διαδικασιών μας θα ανακοινώσουμε και τα αμέσως επόμενα βήματά μας. Σε κάθε περίπτωση, μέσα στον Σεπτέμβρη θα επιχειρήσουμε τις πρώτες κοινές μας δράσεις, με αρχή την παρουσία μας στην Δ.Ε.Θ. στη Θεσ/νίκη και στη συνέχεια στις δράσεις μνήμης για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Οργάνωση και αγώνας για την ελευθερία και τον κομμουνισμό.
Οργάνωση και αγώνας για την αναρχία

ΑΘΗΝΑ:

Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση  (Α.Κ.Α.)

Αναρχική συλλογικότητα “Θρυαλλίδα”

Αναρχική συλλογικότητα “Καθ’ οδόν”

Αναρχική συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας (Α.ΣΥ.Ν.Φ.)

Κενός Κύκλος

Ρουβίκωνας

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:

Αναρχική συλλογικότητα “Άνω Θρώσκω”

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσ/νίκης

ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ:

Αναρχική συλλογικότητα “Οκτάνα”

ΠΑΤΡΑ:

Αναρχική συλλογικότητα “No Mans Land”

«Όποιος ψηφίσει και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση είναι για εμάς βλαβερός, αλλά το ίδιο βλαβερός είναι και όποιος απόσχει από τις εκλογές και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση»

Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι

 

Στις 28/6/15 ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας αναγγέλλει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος .
Οι προθέσεις απο μεριάς κυβέρνησης είναι πεντακάθαρες:
Σκοπός της είναι να δημιουργήσει  κλίμα εθνικής ομοψυχίας ενάντια στην πρόταση των ‘’θεσμών’’(ΔΝΤ-ΕΚΤ) με σκοπό την νομιμοποίηση μιας  άλλης συμφωνίας/μνημονίου με ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα που θα επιτρέψει την μακροημέρευση της “πρώτης αριστερής κυβέρνησης”.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Έλλειψη ρευστότητας, capital control, ουρές στα ΑΤΜ, έντονη παρουσία των δυνάμεων καταστολής στους δρόμους, ανταλλαγή προτάσεων και ευθυνών μεταξύ Ε.Ε. και ελληνικής κυβέρνησης.
Το δημοψήφισμα μερικά  χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα του Γιώργου Παπανδρέου, χρησιμοποιείται και πάλι ως εικονικό μέσο εκβιασμού της Ε.Ε. αλλά ως εντελώς πραγματικό μέσο συνενοχοποίησης της εκμεταλλευόμενης κοινωνίας, στη λήψη νέων μέτρων  λιτότητας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Στις 5/7 θα κληθούν οι ψηφοφόροι να βγάλουν ετυμηγορία σε ένα δίλλημα  ΝΑΙ ή ΟΧΙ που μόνο με όρους δημιουργικής ασάφειας  ή  όρους θεωρίας παιγνίων μπορεί να περιγραφεί αλλά που σε κάθε περίπτωση εκφράζει μια πραγματικότητα ετών στην οποία η κοινωνία είναι με τη θέλησή της ή χωρίς αυτή, απούσα.

Τι σημαίνει για το σύστημα το ΝΑΙ και το ΟΧΙ
Το ΝΑΙ εκφράζει την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων 20 ετών και της ολοκλήρωσης της  ταξικής πραγματικότητας που αυτός διαμορφώνει. Επιχειρεί με τον αέρα της αντίληψης που υιοθετεί η κυρίαρχη (εθνική και παγκόσμια) κλίκα της αστικής τάξης να δέσει στο άρμα του και όσα απο τα μεσαία ή μικροαστικά στρώματα είναι στο χείλος του γκρεμού της κρίσης. Το ΝΑΙ είναι η θέση της καπιταλιστικής “δυναστείας” που θέλει να συνεχίσει να είναι στο τιμόνι. Είναι επίσης η θέση μιας γεωπολιτικής πραγματικότητας ευρωπαϊκής κρατικής ενοποίησης που, εν μέσω μια παγκόσμιας θύελλας ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, θέλει να τελειώνει με τις αντιστάσεις των μικρότερων επαρχιών και των εσωστρεφών τμημάτων. Θέλει να τελειώνει και με όσα παρατράγουδα μπορεί να προκαλεί η λειτουργία της αστικής δημοκρατίας: και τα τελευταία φύλα συκής του κοινοβουλευτισμού και των εκλογών πρέπει να πέσουν, τίποτα δεν μπορεί να έχει ψήγματα δύναμης πολιτικών αποφάσεων που να μπλοκάρουν το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο απο το να φέρει την αγορά σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Και όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου που ανέδειξε αυτή η “δυναστεία” της αστικής τάξης και οι εκτός Ελλάδας πάτρωνες του, γίνονται  η προμετωπίδα του ΝΑΙ

Το ΟΧΙ από την άλλη είναι η κραυγή τμημάτων της αστικής τάξης που ανήκουν στον παλιότερο κόσμο, αυτό των κλειστών συνόρων, του προστατευτισμού που βλέπουν στην κρίση την ευκαιρία να διατηρήσουν ή και να επαναφέρουν κάτι απο την παλιά τους δύναμη. Όπως γίνεται σε κάθε εξουσιαστική διαμάχη η αδύναμη πλευρά θα στραφεί στον “λαό”: μια ψευδεπίγραφη  λαϊκή  χειραφέτηση  μια λανθάνουσα δήλωση “αξιοπρέπειας” και “επαναστατικότητας .θέλει να  γίνει όχημα  για μια εθνική ενότητα προς όφελος “ριγμένων” τμημάτων του κεφαλαίου. Η πολιτική δύναμη που λέγεται Σύριζα, σκοπούμενα η μη δεν έχει σημασία, είναι ο εκφραστής αυτού του μπλοκ, η προμετωπίδα της εθνικής ενότητας του ΟΧΙ και απο δίπλα η ακροδεξιά που βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της με την ΕΕ να απειλεί να της κόψει τη ρίζα της εθνικής κυριαρχίας. Η καθεστωτική αριστερά ήταν και είναι μάστορας στον σχηματισμό τέτοιων μετώπων, είναι πάντα στην ατζέντα της η δημιουργία φιλοκυβερνητικού “κινήματος” με όρους “δρόμου” και το δημοψήφισμα είναι (όπως πιστεύει) το απόλυτο όπλο για να το πετύχει.

Τι σημαίνει για τους εκμεταλλευόμενους το ΝΑΙ και το ΟΧΙ
Απλά και μπακαλίστικα το ΝΑΙ σημαίνει πλήρη και ολοκληρωτική αποδοχή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας: μισθοί και συντάξεις Βαλκανικής, ιδιωτική παιδεία, ιδιωτική υγεία, ιδιωτική ασφάλιση, κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος και φυσικά, σημαίνει ταχύτατη προλεταριοποίηση της εναπομείνουσας μεσαίας τάξης και εξόντωση της αγροτιάς. Και για να σταθεί μια τέτοια δυστοπία σημαίνει μπάτσους σε κάθε γωνιά και κατάργηση τυπικών αστικών ελευθεριών
Το ΟΧΙ από την άλλη σημαίνει τα περισσότερα από τα παραπάνω αλλά σε πολύ καλύτερη συσκευασία.
Δεν  σημαίνει καν διαγραφή του χρέους αλλά διαχείριση της αποπληρωμή του και στην ‘’χειρότερη’’  περίπτωση εξόδου απο το ευρώ,  με ενα υποτιμημένο νόμισμα. ΟΧΙ δεν σημαίνει σταμάτημα της λιτότητας αλλά ένα επικοινωνιακά διαχειρίσιμο άπλωμα της σε βάθος χρόνου, μέσα ή έξω απο την ευρωζώνη.
Το ΝΑΙ  σημαίνει να επιστρέψουν οι προηγούμενοι κομματικοί μηχανισμοί με νέο όνομα(που να μην αποκλείουμε να είναι ΣΥΡΙΖΑ..) -ίσως και ανανέωση στελεχών –  ως θριαμβευτές. Το ΟΧΙ σημαίνει το δέσιμο αυτού του Σύριζα στην εξουσία και το άνοιγμα του δρόμου για την μετατροπή του και στους τύπους σε μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία(τονίζουμε το σύγχρονη γιατί η η νεοφιλελεύθερη κυριαρχία δεν ανέχεται καν την παλιά σοσιαλδημοκρατία των 70ς και των 80ς).
Για τους καταπιεσμένους  το ΝΑΙ και το ΟΧΙ σημαίνει μια επιλογή “μη χείρον βέλτιστον” με τη διαφορά ανάμεσα στο χείρον και το βέλτιστον να είναι ιδιαίτερα δυσδιάκριτη.

Κι όμως το ΝΑΙ και το ΟΧΙ δεν είναι ίδιο.
Εστω και κάτω απο το χειραγωγικό δίλλημα που θέτει η ίδια η κυβέρνηση το ΝΑΙ συσπειρώνει το κυρίαρχο κεφάλαιο, τους μικροαστούς που άντεξαν την κρίση,  και το κομμάτι των εκμεταλλευόμενων που όλη την προηγούμενη περίοδο απείχε από κάθε αγώνα: το απολίτικο, το φοβικό, το πλέον συγχυσμένο κομμάτι της εργατικής τάξης.
Το ΟΧΙ είναι μια διαταξική και πολιτική σούπα που στο εσωτερικό της έχει απο την μία τον εθνικό πατριωτικό κορμό που παλεύει για ηγεμονία, και από την άλλη τα πιο δυναμικά κομμάτια του κόσμου της εργασίας. Είτε απο θέση είτε απο τακτική αυτοι/ες  οι άντρες και γυναίκες του αγώνα, οι οργανώσεις τους,  είναι στο ΟΧΙ και οι περισσότεροι/ες  χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο του στην κοινωνική απελευθέρωση.
Μια άλλη σημαντική διαφορά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ είναι το μήνυμα που θα εκπέμψουν: με δεδομένο ότι δεν είναι το αναρχικό κίνημα (ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται τον τελευταίο καιρό) και άλλες ανατρεπτικές δυνάμεις, ικανό να αναδείξει σε όλη της την έκταση την παραπλανητική  φύση αυτού του δημοψηφίσματος μια επικράτηση του ΝΑΙ θα χρησιμοποιηθεί ως μια δήλωση κοινωνικής μετάνοιας και υποταγής με αποδέκτη όλο τον πλανήτη. Φυσικά δεν θα καταφέρει να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα, όπως και ένα ΟΧΙ δεν θα καταφέρουν ποτε να το οικειοποιηθούν πλήρως στον Σύριζα. Αλλά είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας.
Οι επιλογές παρόλα αυτά στους κρίσιμους καιρούς πρέπει να είναι καθαρές. Στο εσωτερικό μας ως Α.Κ.Α έγινε ένας έντονος διάλογος που ανέδειξε όλους αυτούς τους προβληματισμούς και διαφορετικές ατομικές στάσεις. Παρά την διαφοροποίηση που αντιλαμβανόμαστε ανάμεσα στο ΝΑΙ κ το ΟΧΙ, για την ομάδα το σημαντικότερο είναι ως αναρχικοί να μην υποχωρήσουμε στη λογική του “μη χείρον βέλτιστον”, να προσέξουμε τα βήματα μας ανάμεσα στις παγίδες των λαϊκών ή εθνικών μετώπων, να παραμείνουμε η προμετωπίδα ενάντια στην ανάθεση, ενάντια στους “σωτήρες” ενάντια στις καθεστωτικές μεταμφιέσεις γιαυτό και χωρίς περιστροφές προτείνουμε την ΑΠΟΧΗ από το δημοψήφισμα.
Αναλογιζόμενοι  την ανικανότητα του κινήματος των τελευταίων χρόνων να παράγει ελπίδα στο φυσικό του πεδίο, στον δρόμο, να έχει νίκες, να ενοποιεί και να συνθέτει ανάγκες, επιθυμίες, προτάγματα και αγώνες προς μια επιτυχημένη χειραφετητική κατεύθυνση, δεν κουνάμε το δάχτυλο σε κανέναν. Και κυρίως σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού με το οποίο συναντηθήκαμε και συναντιόμαστε στους δρόμους, στους αγώνες, στις πλατείες, στη δουλειά. Και με το οποίο θα ξανασυναντηθούμε πάλι στα ίδια μετερίζια, πολύ περισσότεροι, πολύ δυνατότεροι ελπίζουμε ….
Είτε επιλεγεί τελικά η αποχή είτε το ΟΧΙ ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτού του δημοψηφίσματος είναι ο αυτοεγκλωβισμός σε αυτό. Αυτή θα είναι η πραγματική νίκη της εξουσίας .
Για εμάς το απόλυτο κέντρο ενδιαφέροντος είναι στην επόμενη μέρα. Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι είτε επικρατήσει το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ, οι υλικές συνθήκες της εργατικής τάξης θα παρουν τον ίδιο δρόμο,  σημαντικό είναι το ξεκίνημα νέων αγώνων  σε γειτονιές, εργασιακούς χώρους, σχολεία και δρόμους. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης η ενίσχυση των υπαρχουσών αλλά κυρίως η δημιουργία νέων αυτοργανωμένων δομών κοινωνικής αντίστασης, δομές ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, δομές επίθεσης, δομές αυτοάμυνας ενάντια στην κρατική καταστολή και τους φασίστες.
Είτε με ΝΑΙ είτε με ΟΧΙ μια νέα περίοδος ξημερώνει στον κοινωνικό αγώνα. Και με το ΝΑΙ και με το ΟΧΙ νέες δυνατότητες ανοίγουν, διαφορετικές και άνισες μεταξύ τους αλλά σίγουρα περισσότερες απο αυτές που έχουμε στο σημερινό τέλμα. Αυτές τις δυνατότητες πρέπει να εντοπίσουμε και πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτές μαζικά, με ενότητα, χωρίς δισταγμό.
Ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας, στα νεα και παλιά μέτρα/μνημόνια και απέναντι σε διλλήματα εθνικής σωτηρίας, κρίνουμε απαραίτητη την διεύρυνση και την εμβάθυνση των πρωτοβουλιών οργάνωσης του ταξικού, αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού κινήματος  .Καλούμε τον κόσμο του αγώνα να συσπειρωθεί και να επιτεθεί ενάντια σε κράτος ,κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, ντόπιους και διεθνείς (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ-FRONTEX) ταυτόχρονα.

Οι ιδέες της Αλληλεγγύης, της Αξιοπρέπειας, της Εργατικής Αυτοδιαχείρισης, δεν απονοηματοδοτούνται και δεν ενσωματώνονται στους εξουσιαστικούς καιροσκοπισμούς και δεν χωράνε σε εθνικά μέτωπα και εθνικούς κορμούς, ας το καταλάβουν όλοι.
Αυτές οι ιδέες είναι τα δικά μας όπλα απέναντι τους.

Να σταθούμε απέναντι στο Κράτος της αριστεράς. Να σταθούμε απέναντι  στις λογικές της εθνικής ενότητας και της διαταξικής συνεργασίας.

Να προωθήσουμε τις ιδέες και την Υπόθεση της Κοινωνικής Επανάστασης.

Συνεχίζουμε ανυποχώρητοι-ες  για τον Κομμουνισμό και την Ελευθερία.

Ζήτω η Κοινωνική Επανάσταση! Ζήτω η αναρχία

Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση

 

 

Κοιτώντας προς τα πίσω, στην ιστορία των υπουργών δημόσια τάξης  διακρίνει κανείς τρεις τύπους: τον πολιτικό που (σκεπτόμενος λογικά)  δεν έχει τίποτα καλύτερο να περιμένει στην καριέρα του (πχ Παυλόπουλος), τον γραφικό/attention whore (πχ Πολύδωρας) και τον φιλόδοξο /attention whore (Χρυσοχοίδης ή Δένδιας) που θέλει τζογαδόρικα να κόψει δρόμο στην ανέλιξη του εκμεταλλευόμενος τη μηχανή παραγωγής δημοσιότητας της καταστολής και του εγκλήματος. Ακόμα δεν έχει κατασταλάξει σε ποια από τις τρεις κατηγορίες ανήκει ο Πανούσης, έχει θέσει άξια υποψηφιότητα κ για τις τρεις.
Το υπουργείο δημόσια τάξης είναι ένα από τα κύρια πόστα του βαθέως κράτους. Είναι υπεύθυνο για την καθεστωτική βία ενάντια στον εσωτερικό εχθρό. Προσφέρει διαρκή πρόσβαση στα media και δίνει ευκαιρία για στασίδι στα τηλεοπτικά παράθυρα σχεδόν καθημερινά. Το κακό είναι ότι σε αντίθεση πχ με το υπουργείο άμυνας, ούτε πολλά λεφτά έχει ενώ διαρκώς παράγει διλήμματα που μπορεί τελικά να υπονομεύσουν την πολιτική φιλοδοξία του προκαθήμενού του. Σε αυτή τη θέση πρέπει να τοποθετηθούν πολιτικοί που θα καθησυχάζουν το βαθύ κράτος, που θα μπορούν να συντονιστούν ή έστω να μην το ενοχλήσουν, πολιτικοί που θα εγγυώνται ότι τα σχέδια που εξυφαίνονται, οι φατριασμοί και τα συμφέροντα στην καρδιά της εξουσίας θα συνεχίσουν αδιατάρακτα.
Ας μην κάνουν τους χαζούς εκεί στην αριστερη πτερυγα του Σύριζα: Η τοποθέτηση Πανούση, όπως και η τοποθέτηση Καμμένου στο υπουργείο Άμυνας ήταν η έμπρακτη διαβεβαίωση της κυβέρνησης της αριστεράς προς το βαθύ κράτος και τον «εθνικό κορμό» ότι  η πολιτική τάξη είναι εγγυημένη. Ας μην μας περνάνε για χαζούς εκεί στην αριστερή πτέρυγα του Σύριζα: ο Πανούσης κι ο Καμμένος βολεύουν μια χαρά για να γίνουν οι πόλοι αντισυσπείρωσης για την πάλη τάσεων στο κόμμα, είναι πολύ βολικότερο να προβάλεις ένα «δεξιό Πανούση» ως δείγμα μιας «δεξιάς στροφής» παρά ένα νέο μνημόνιο…
Όσο για τον ίδιο τον Πανούση πρόκειται για έναν επιφανειακά έξυπνο, φιλόδοξο και ψωνισμένο ακαδημαϊκό με  την αιώνια αυταπάτη του είδους του ότι αποτελεί μέλος μιας ελίτ, μιας μορφής πνευματικής ηγεσίας που αργά η γρήγορα οφείλει να μετουσιωθεί και σε πολιτική ηγεσία. Χαμαιλέοντας, οπορτουνιστής, βρήκε στον Σύριζα και στην ανάγκη του να καθησυχάσει το βαθύ κράτος, μια ευκαιρία να χωθεί επιτέλους στο κράτος. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την απέλπιδα προσπάθεια της προηγούμενης κλίκας εξουσίας (νταβατζήδες των ΜΜΕ, ποταμισιους αχυρανθρωπους, Κοτζαμάνηδες φιλελεύθερους της ΝΔ, ΠΑΣΟΚικά παράσιτα) αλλά και της δεξιάς πτερυγας του Σύριζα να δημιουργήσουν ένα δεξιό πόλο στο κυβερνών κόμμα, τοτε έχουμε την προσφατη αποπειρα να δημιουργηθεί η εικόνα συνομωσίας κατά του Πανούση ως πιθανού εκφραστή/αρχηγού αυτού του πόλου. Και δεν θα δίναμε σημασία στις βλακείες αν δεν μας ενέπλεκαν.
Το αναρχικό κίνημα μέσα από δεκαετίες σκληρών αγώνων, με αίμα, φυλακές και θυσίες, παραγει πολιτικό κεφαλαιο, έχοντας καταφέρει όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να αναπτυχτεί στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, να αποκτήσει αξιοσημείωτη μαζικότητα. Κάποιοι νομίζουν ότι αφού δεν διεκδικούμε εξουσία αυτό το κεφάλαιο μένει ορφανό. Πόσο σφάλλουν…
Παρά τα λάθη, τις ασυνέπειες και τους παλιμπαιδισμούς  του, το αναρχικό κίνημα είναι μια δύναμη αντίστασης, μια μικρή αλλά κοφτερή αιχμή του κοινωνικού δόρατος. Πολλοί, όπως και ο Πανούσης, μας έταξαν ότι θα μας εξοντώσουν: εμείς αγωνιζόμαστε και βλέπουμε του υπουργούς να έρχονται και να παρέρχονται. Κι αφού ο Πανούσης όπως λέει μας ξέρει καλά και έναν-εναν, γνωρίζει ότι για εμάς η αφεντιά του δεν είναι τίποτα σημαντικό: ένα ακόμα φιλόδοξο γρανάζι στην κρεατομηχανή της εξουσίας. Βέβαια, το «πακετάκι» αναρχικοί, νεολαία Σύριζα, Ζωή Κωνσταντοπούλου, μαφιόζοι είναι ότι πρέπει για να δώσει μια ζουμερή είδηση σε όσους κ όσες ακόμα επηρεάζονται από τα Media, και φυσικά μια χαρά παραπλάνηση από το νέο μνημόνιο που έρχεται, μια χαρά ευκαιρία να ρίξουν όλοι τους, νυν και πρώην καθεστωτικοί την μπάλα στην κερκίδα.
Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: στόχος της αφίσας μας δεν ήταν ο Πανούσης: ήταν ο Σύριζα ήταν να αναδείξουμε την ομαλή και αδιατάρακτη συνέχεια του κράτους, την αδιατάρακτη συνέχεια των συμφερόντων της αστικής τάξης που όλοι τους υπηρετούν, ίσως άλλες κλίκες το κάθε κόμμα, αλλά την ίδια τάξη.
Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι και πρώτα από όλα, η υγιής βάση αγωνιστών/τριών στον Σύριζα, πέρα από τη δεξιά και την αριστερή πτέρυγά του,  που φαντάστηκαν ότι ένα δημοκρατικό ρεσάλτο στην εξουσία μπορεί να υποκαταστήσει (ή έστω να βοηθήσει) τους σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης και την δουλειά του μυρμηγκιού στον κοινωνικό πόλεμο.
Από εκεί και πέρα δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από το θρήσκον  μιντιακό σκυλολόι: μια ζωή απέναντί τους σταθήκαμε, συκοφαντηθήκαμε, απαξιωθήκαμε, ρουφιανευτήκαμε αλλά είμαστε οι μόνοι που αναπτυχθήκαμε χωρίς να τους χρωστάμε το παραμικρό.

Οι αναρχικοί θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για κοινωνική απελευθέρωση όσοι Πανούσηδες κι αν περάσουν,

με όποιο κόμμα κι αν εκλεγούν.

Ραντεβού στο δρόμο.

Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση (Α.Κ.Α.)

Απέναντι στο Κράτος της αριστεράς