«Όποιος ψηφίσει και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση είναι για εμάς βλαβερός, αλλά το ίδιο βλαβερός είναι και όποιος απόσχει από τις εκλογές και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση»
Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι
Στις 28/6/15 ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας αναγγέλλει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος .
Οι προθέσεις απο μεριάς κυβέρνησης είναι πεντακάθαρες:
Σκοπός της είναι να δημιουργήσει κλίμα εθνικής ομοψυχίας ενάντια στην πρόταση των ‘’θεσμών’’(ΔΝΤ-ΕΚΤ) με σκοπό την νομιμοποίηση μιας άλλης συμφωνίας/μνημονίου με ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα που θα επιτρέψει την μακροημέρευση της “πρώτης αριστερής κυβέρνησης”.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Έλλειψη ρευστότητας, capital control, ουρές στα ΑΤΜ, έντονη παρουσία των δυνάμεων καταστολής στους δρόμους, ανταλλαγή προτάσεων και ευθυνών μεταξύ Ε.Ε. και ελληνικής κυβέρνησης.
Το δημοψήφισμα μερικά χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα του Γιώργου Παπανδρέου, χρησιμοποιείται και πάλι ως εικονικό μέσο εκβιασμού της Ε.Ε. αλλά ως εντελώς πραγματικό μέσο συνενοχοποίησης της εκμεταλλευόμενης κοινωνίας, στη λήψη νέων μέτρων λιτότητας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Στις 5/7 θα κληθούν οι ψηφοφόροι να βγάλουν ετυμηγορία σε ένα δίλλημα ΝΑΙ ή ΟΧΙ που μόνο με όρους δημιουργικής ασάφειας ή όρους θεωρίας παιγνίων μπορεί να περιγραφεί αλλά που σε κάθε περίπτωση εκφράζει μια πραγματικότητα ετών στην οποία η κοινωνία είναι με τη θέλησή της ή χωρίς αυτή, απούσα.
Τι σημαίνει για το σύστημα το ΝΑΙ και το ΟΧΙ
Το ΝΑΙ εκφράζει την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων 20 ετών και της ολοκλήρωσης της ταξικής πραγματικότητας που αυτός διαμορφώνει. Επιχειρεί με τον αέρα της αντίληψης που υιοθετεί η κυρίαρχη (εθνική και παγκόσμια) κλίκα της αστικής τάξης να δέσει στο άρμα του και όσα απο τα μεσαία ή μικροαστικά στρώματα είναι στο χείλος του γκρεμού της κρίσης. Το ΝΑΙ είναι η θέση της καπιταλιστικής “δυναστείας” που θέλει να συνεχίσει να είναι στο τιμόνι. Είναι επίσης η θέση μιας γεωπολιτικής πραγματικότητας ευρωπαϊκής κρατικής ενοποίησης που, εν μέσω μια παγκόσμιας θύελλας ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, θέλει να τελειώνει με τις αντιστάσεις των μικρότερων επαρχιών και των εσωστρεφών τμημάτων. Θέλει να τελειώνει και με όσα παρατράγουδα μπορεί να προκαλεί η λειτουργία της αστικής δημοκρατίας: και τα τελευταία φύλα συκής του κοινοβουλευτισμού και των εκλογών πρέπει να πέσουν, τίποτα δεν μπορεί να έχει ψήγματα δύναμης πολιτικών αποφάσεων που να μπλοκάρουν το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο απο το να φέρει την αγορά σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Και όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου που ανέδειξε αυτή η “δυναστεία” της αστικής τάξης και οι εκτός Ελλάδας πάτρωνες του, γίνονται η προμετωπίδα του ΝΑΙ
Το ΟΧΙ από την άλλη είναι η κραυγή τμημάτων της αστικής τάξης που ανήκουν στον παλιότερο κόσμο, αυτό των κλειστών συνόρων, του προστατευτισμού που βλέπουν στην κρίση την ευκαιρία να διατηρήσουν ή και να επαναφέρουν κάτι απο την παλιά τους δύναμη. Όπως γίνεται σε κάθε εξουσιαστική διαμάχη η αδύναμη πλευρά θα στραφεί στον “λαό”: μια ψευδεπίγραφη λαϊκή χειραφέτηση μια λανθάνουσα δήλωση “αξιοπρέπειας” και “επαναστατικότητας .θέλει να γίνει όχημα για μια εθνική ενότητα προς όφελος “ριγμένων” τμημάτων του κεφαλαίου. Η πολιτική δύναμη που λέγεται Σύριζα, σκοπούμενα η μη δεν έχει σημασία, είναι ο εκφραστής αυτού του μπλοκ, η προμετωπίδα της εθνικής ενότητας του ΟΧΙ και απο δίπλα η ακροδεξιά που βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της με την ΕΕ να απειλεί να της κόψει τη ρίζα της εθνικής κυριαρχίας. Η καθεστωτική αριστερά ήταν και είναι μάστορας στον σχηματισμό τέτοιων μετώπων, είναι πάντα στην ατζέντα της η δημιουργία φιλοκυβερνητικού “κινήματος” με όρους “δρόμου” και το δημοψήφισμα είναι (όπως πιστεύει) το απόλυτο όπλο για να το πετύχει.
Τι σημαίνει για τους εκμεταλλευόμενους το ΝΑΙ και το ΟΧΙ
Απλά και μπακαλίστικα το ΝΑΙ σημαίνει πλήρη και ολοκληρωτική αποδοχή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας: μισθοί και συντάξεις Βαλκανικής, ιδιωτική παιδεία, ιδιωτική υγεία, ιδιωτική ασφάλιση, κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος και φυσικά, σημαίνει ταχύτατη προλεταριοποίηση της εναπομείνουσας μεσαίας τάξης και εξόντωση της αγροτιάς. Και για να σταθεί μια τέτοια δυστοπία σημαίνει μπάτσους σε κάθε γωνιά και κατάργηση τυπικών αστικών ελευθεριών
Το ΟΧΙ από την άλλη σημαίνει τα περισσότερα από τα παραπάνω αλλά σε πολύ καλύτερη συσκευασία.
Δεν σημαίνει καν διαγραφή του χρέους αλλά διαχείριση της αποπληρωμή του και στην ‘’χειρότερη’’ περίπτωση εξόδου απο το ευρώ, με ενα υποτιμημένο νόμισμα. ΟΧΙ δεν σημαίνει σταμάτημα της λιτότητας αλλά ένα επικοινωνιακά διαχειρίσιμο άπλωμα της σε βάθος χρόνου, μέσα ή έξω απο την ευρωζώνη.
Το ΝΑΙ σημαίνει να επιστρέψουν οι προηγούμενοι κομματικοί μηχανισμοί με νέο όνομα(που να μην αποκλείουμε να είναι ΣΥΡΙΖΑ..) -ίσως και ανανέωση στελεχών – ως θριαμβευτές. Το ΟΧΙ σημαίνει το δέσιμο αυτού του Σύριζα στην εξουσία και το άνοιγμα του δρόμου για την μετατροπή του και στους τύπους σε μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία(τονίζουμε το σύγχρονη γιατί η η νεοφιλελεύθερη κυριαρχία δεν ανέχεται καν την παλιά σοσιαλδημοκρατία των 70ς και των 80ς).
Για τους καταπιεσμένους το ΝΑΙ και το ΟΧΙ σημαίνει μια επιλογή “μη χείρον βέλτιστον” με τη διαφορά ανάμεσα στο χείρον και το βέλτιστον να είναι ιδιαίτερα δυσδιάκριτη.
Κι όμως το ΝΑΙ και το ΟΧΙ δεν είναι ίδιο.
Εστω και κάτω απο το χειραγωγικό δίλλημα που θέτει η ίδια η κυβέρνηση το ΝΑΙ συσπειρώνει το κυρίαρχο κεφάλαιο, τους μικροαστούς που άντεξαν την κρίση, και το κομμάτι των εκμεταλλευόμενων που όλη την προηγούμενη περίοδο απείχε από κάθε αγώνα: το απολίτικο, το φοβικό, το πλέον συγχυσμένο κομμάτι της εργατικής τάξης.
Το ΟΧΙ είναι μια διαταξική και πολιτική σούπα που στο εσωτερικό της έχει απο την μία τον εθνικό πατριωτικό κορμό που παλεύει για ηγεμονία, και από την άλλη τα πιο δυναμικά κομμάτια του κόσμου της εργασίας. Είτε απο θέση είτε απο τακτική αυτοι/ες οι άντρες και γυναίκες του αγώνα, οι οργανώσεις τους, είναι στο ΟΧΙ και οι περισσότεροι/ες χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο του στην κοινωνική απελευθέρωση.
Μια άλλη σημαντική διαφορά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ είναι το μήνυμα που θα εκπέμψουν: με δεδομένο ότι δεν είναι το αναρχικό κίνημα (ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται τον τελευταίο καιρό) και άλλες ανατρεπτικές δυνάμεις, ικανό να αναδείξει σε όλη της την έκταση την παραπλανητική φύση αυτού του δημοψηφίσματος μια επικράτηση του ΝΑΙ θα χρησιμοποιηθεί ως μια δήλωση κοινωνικής μετάνοιας και υποταγής με αποδέκτη όλο τον πλανήτη. Φυσικά δεν θα καταφέρει να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα, όπως και ένα ΟΧΙ δεν θα καταφέρουν ποτε να το οικειοποιηθούν πλήρως στον Σύριζα. Αλλά είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας.
Οι επιλογές παρόλα αυτά στους κρίσιμους καιρούς πρέπει να είναι καθαρές. Στο εσωτερικό μας ως Α.Κ.Α έγινε ένας έντονος διάλογος που ανέδειξε όλους αυτούς τους προβληματισμούς και διαφορετικές ατομικές στάσεις. Παρά την διαφοροποίηση που αντιλαμβανόμαστε ανάμεσα στο ΝΑΙ κ το ΟΧΙ, για την ομάδα το σημαντικότερο είναι ως αναρχικοί να μην υποχωρήσουμε στη λογική του “μη χείρον βέλτιστον”, να προσέξουμε τα βήματα μας ανάμεσα στις παγίδες των λαϊκών ή εθνικών μετώπων, να παραμείνουμε η προμετωπίδα ενάντια στην ανάθεση, ενάντια στους “σωτήρες” ενάντια στις καθεστωτικές μεταμφιέσεις γιαυτό και χωρίς περιστροφές προτείνουμε την ΑΠΟΧΗ από το δημοψήφισμα.
Αναλογιζόμενοι την ανικανότητα του κινήματος των τελευταίων χρόνων να παράγει ελπίδα στο φυσικό του πεδίο, στον δρόμο, να έχει νίκες, να ενοποιεί και να συνθέτει ανάγκες, επιθυμίες, προτάγματα και αγώνες προς μια επιτυχημένη χειραφετητική κατεύθυνση, δεν κουνάμε το δάχτυλο σε κανέναν. Και κυρίως σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού με το οποίο συναντηθήκαμε και συναντιόμαστε στους δρόμους, στους αγώνες, στις πλατείες, στη δουλειά. Και με το οποίο θα ξανασυναντηθούμε πάλι στα ίδια μετερίζια, πολύ περισσότεροι, πολύ δυνατότεροι ελπίζουμε ….
Είτε επιλεγεί τελικά η αποχή είτε το ΟΧΙ ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτού του δημοψηφίσματος είναι ο αυτοεγκλωβισμός σε αυτό. Αυτή θα είναι η πραγματική νίκη της εξουσίας .
Για εμάς το απόλυτο κέντρο ενδιαφέροντος είναι στην επόμενη μέρα. Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι είτε επικρατήσει το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ, οι υλικές συνθήκες της εργατικής τάξης θα παρουν τον ίδιο δρόμο, σημαντικό είναι το ξεκίνημα νέων αγώνων σε γειτονιές, εργασιακούς χώρους, σχολεία και δρόμους. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης η ενίσχυση των υπαρχουσών αλλά κυρίως η δημιουργία νέων αυτοργανωμένων δομών κοινωνικής αντίστασης, δομές ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, δομές επίθεσης, δομές αυτοάμυνας ενάντια στην κρατική καταστολή και τους φασίστες.
Είτε με ΝΑΙ είτε με ΟΧΙ μια νέα περίοδος ξημερώνει στον κοινωνικό αγώνα. Και με το ΝΑΙ και με το ΟΧΙ νέες δυνατότητες ανοίγουν, διαφορετικές και άνισες μεταξύ τους αλλά σίγουρα περισσότερες απο αυτές που έχουμε στο σημερινό τέλμα. Αυτές τις δυνατότητες πρέπει να εντοπίσουμε και πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτές μαζικά, με ενότητα, χωρίς δισταγμό.
Ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας, στα νεα και παλιά μέτρα/μνημόνια και απέναντι σε διλλήματα εθνικής σωτηρίας, κρίνουμε απαραίτητη την διεύρυνση και την εμβάθυνση των πρωτοβουλιών οργάνωσης του ταξικού, αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού κινήματος .Καλούμε τον κόσμο του αγώνα να συσπειρωθεί και να επιτεθεί ενάντια σε κράτος ,κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, ντόπιους και διεθνείς (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ-FRONTEX) ταυτόχρονα.
Οι ιδέες της Αλληλεγγύης, της Αξιοπρέπειας, της Εργατικής Αυτοδιαχείρισης, δεν απονοηματοδοτούνται και δεν ενσωματώνονται στους εξουσιαστικούς καιροσκοπισμούς και δεν χωράνε σε εθνικά μέτωπα και εθνικούς κορμούς, ας το καταλάβουν όλοι.
Αυτές οι ιδέες είναι τα δικά μας όπλα απέναντι τους.
Να σταθούμε απέναντι στο Κράτος της αριστεράς. Να σταθούμε απέναντι στις λογικές της εθνικής ενότητας και της διαταξικής συνεργασίας.
Να προωθήσουμε τις ιδέες και την Υπόθεση της Κοινωνικής Επανάστασης.
Συνεχίζουμε ανυποχώρητοι-ες για τον Κομμουνισμό και την Ελευθερία.
Ζήτω η Κοινωνική Επανάσταση! Ζήτω η αναρχία
Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση
