Μήνα με τον μήνα η φαρσοκωμωδία της fast forward μετατροπής του Σύριζα σε ΠΑΣΟΚ συνεχίζεται.
Δεν υπάρχει καμιά πικρία. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πικρία από όλους όσους αυτό το έργο το είχαμε δεί να ξεκινά πολύ πριν από τις εκλογές. Για την ακρίβεια είναι γραμμένο στο DNA της καθεστωτικής αριστεράς να προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει αγώνες και κινήματα τον καιρό που είναι στην αντιπολίτευση για να τα εξαργυρώσει ως εισιτήριο διαρκείας στη νομή της εξουσίας μόλις κερδίσει της εκλογές. Ούτε από αυτούς που “την πάτησαν” και έλπισαν στον Σύριζα αξίζει η πικρία: ένα ακόμα μάθημα είναι. Ξανά και ξανά με το πέρασμα των χρόνων πρέπει δυστυχώς αν αποδεικνύεται ότι εύκολος δρόμος δεν υπάρχει για την κοινωνική απελευθέρωση. Ούτε καν ψήγματα ωφελιμισμού δεν έχουν νόημα αν η ελπίδα αφορά πολιτικούς σχηματισμούς που μπαίνουν στο αστικοδημοκρατικό πολιτικό παιχνίδι.
Η αριστερή δημοτική αρχή (γιατί μην ξεχνάμε ότι υπάρχει κάτι ακόμα πιο αστείο από τις εθνικές εκλογές, οι δημοτικές εκλογές κι εκεί η αριστερά χρόνια τώρα κερδίζει νίκες), μαύρα χαράματα, γκρέμισε το κατηλλειμένο κοινωνικό κέντρο “Κένταυρος” στη Ν. Φιλαδέφεια. Το γκρέμισε τις μέρες που αυτό μάζευε τρόφιμα και ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό για τους πρόσφυγες στο πεδίο του Αρεως.
Θα μπορούσε κανείς να περιμένει ότι κάτι θα είχε απομείνει από το ένστικτο αυτοσυντήρησης και πολιτικής σπέκουλας αριστερών δημοτικών αρχόντων και αν μη τι άλλο θα περίμεναν να κλείσει ο κύκλος της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Όχι από καλοσύνη αλλά για να μην εκτεθούν.
Αποδείχθηκε ότι δεν τους νοιάζει να εκτεθούν. Έχουν ήδη εκτεθεί. Με τα δακρυγόνα στις πορείες, με την ορθάνοιχτη Αμυγδαλέζα, με την συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά, με χαμαιλέοντες Βοναπαρτίσκους τύπου Πανούση, με προσχηματικά δημοψηφίσματα, με νέα μνημόνια. Μόλις 6 μήνες για να πεταχτούν όλες οι υποσχέσεις στα σκουπίδια.
Ο Κένταυρος δεν είναι παρά η αρχή του νέου αληθινού Συριζα, αυτού που κρύβονταν πίσω απο τις ανακοινώσεις αλληλεγγύης στην Βίλα Αμαλίας πριν λίγα χρόνια. Και πρέπει να είναι κανείς ιδιαίτερα αφελής να θεωρήσει ότι οι μπουλντόζες μπήκαν με αποκλειστική ευθύνη της αριστερής δημοτικής αρχής χωρίς κυβερνητική εξουσιοδότηση. Οι απειλές και τα μηνύματα του Πανούση είτε απευθείας, είτε μέσω των παρακρατικών διαύλων σε καθεστωτικές εφημερίδες είναι παραπάνω από σαφή: το αναρχικό κίνημα θα χτυπηθεί ΚΑΙ για να μην εισπράξει την πολιτική ισχύ της δικαίωσης της ιστορικής εξωθεσμικής του γραμμής ΚΑΙ για να συνεχιστεί η κοινωνική ειρήνη στο τελικό στάδιο της επίθεσης του κεφαλαίου στην εργατική τάξη.Κοινωνική ειρήνη που είναι το καλύτερο και ακριβότερο εμπόρευμα που έχει να πουλήσει ο Σύριζα στους αστούς, ένα εμπόρευμα που η δεξιά και οι άλλοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να διαπραγματευτούν.
Ο σύριζα δεν νοιάζεται να μην εκτεθεί, αγωνίζεται να αποεκτεθεί στα μάτια της αστικής τάξης για τα όσα είπε ή υπονόησε όταν πάλευε για την εξουσία. Αγωνίζεται να πείσει ότι δεν είχε ίχνος εντιμότητας όταν απευθύνονταν στον κόσμο του αγώνα για να βρει πολιτικά δουλικά και ψήφους. Ιδρώνει για να πάρει το μακροπρόθεσμο χρίσμα του άλλου πόλου στον αναγκαίο για την αστική δημοκρατία δικομματισμό. Και όπως κάθε μεταμέλεια θέλει πράξεις για να γίνει πιστευτή σε όλη της την έκταση. Μέχρι στιγμής τα καταφέρνει θαυμάσια. Άλλο όμως να πείσεις για το άτιμο των προθέσεών σου και άλλο να τηρήσεις υποσχέσεις κοινωνικής ειρήνης που δεν είναι στο χέρι σου. Ειδικά αν, και πριν καν πάρεις την εξουσία, δεν ήσουν τίποτα άλλο από εκλογικός μηχανισμός με μηδαμινή οργανωμένη επιρροή στη βάση, παρά τις φαντασιώσεις του κλαυσίγελου κάποιων συνιστωσών.
Είναι λογικό να περιμένουμε κύμα καταστολής το επόμενο χρονικό διάστημα. Τα ίδια έκανε και το ΠΑΣΟΚ όταν βρέθηκε στην ίδια θέση, τα ίδια έκανε κάθε αριστερά μόλις πήρε εξουσία. Εδώ είμαστε, την περιμένουμε. Εδώ είμαστε και εμείς και ο όλος ο κόσμος του αγώνα, εδώ είναι η τάξη μας, σε αυτήν απευθυνόμαστε και της λέμε: η οικοδόμηση ενός κινήματος απελευθέρωσης δεν περνάει ποτέ από κοινοβούλια. Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ανάθεση. Γεννιέται, ζεί, νικά ή πεθαίνει και ξαναγεννιέται μέσα στους χώρους δουλειάς, στη γειτονιά, στην πολιτική οργάνωση, στην προπαγάνδα, στο πεζοδρόμιο. Όλα τα άλλα είναι αυταπάτες. Και καλό είναι να μην ψάξουμε να βρούμε το επόμενο όνομα που θα εκφράσει τις αυταπάτες τώρα που η φίρμα “σύριζα” χρεοκόπησε.
Ο σύριζα, αυτή η νέα καρικατούρα σοσιαλδημοκρατίας θα κάνει τη δουλειά του και οι αναρχικοί την δική τους.
Έρχεται μια περίοδο έντονων και κρίσιμων αγώνων. Θα είμαστε στην πρώτη γραμμή.
Και ουδέποτε μας απασχόλησε η ούγια αυτού που στέκεται απέναντί μας. Εμείς σε κάθε περίπτωση κράτος και κεφάλαιο τα λέμε. Και για το τέλος τους παλεύουμε.
Αλληλεγγύη στους αγωνιστές/τριες που έστησαν και λειτούργησαν τον Κένταυρο.
Αλληλεγγύη στην αγωνιζόμενη κοινωνία.
Παραμένουμε εχθροί και της αριστερής εκδοχής της αστικής δημοκρατίας.
Αναρχικοί Για την κοινωνική Απελευθέρωση (Α.Κ.Α.)