Category: υλικο

«Όποιος ψηφίσει και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση είναι για εμάς βλαβερός, αλλά το ίδιο βλαβερός είναι και όποιος απόσχει από τις εκλογές και δεν προετοιμάσει την κοινωνική επανάσταση»

Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι

 

Στις 28/6/15 ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας αναγγέλλει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος .
Οι προθέσεις απο μεριάς κυβέρνησης είναι πεντακάθαρες:
Σκοπός της είναι να δημιουργήσει  κλίμα εθνικής ομοψυχίας ενάντια στην πρόταση των ‘’θεσμών’’(ΔΝΤ-ΕΚΤ) με σκοπό την νομιμοποίηση μιας  άλλης συμφωνίας/μνημονίου με ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα που θα επιτρέψει την μακροημέρευση της “πρώτης αριστερής κυβέρνησης”.
Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά. Έλλειψη ρευστότητας, capital control, ουρές στα ΑΤΜ, έντονη παρουσία των δυνάμεων καταστολής στους δρόμους, ανταλλαγή προτάσεων και ευθυνών μεταξύ Ε.Ε. και ελληνικής κυβέρνησης.
Το δημοψήφισμα μερικά  χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα του Γιώργου Παπανδρέου, χρησιμοποιείται και πάλι ως εικονικό μέσο εκβιασμού της Ε.Ε. αλλά ως εντελώς πραγματικό μέσο συνενοχοποίησης της εκμεταλλευόμενης κοινωνίας, στη λήψη νέων μέτρων  λιτότητας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Στις 5/7 θα κληθούν οι ψηφοφόροι να βγάλουν ετυμηγορία σε ένα δίλλημα  ΝΑΙ ή ΟΧΙ που μόνο με όρους δημιουργικής ασάφειας  ή  όρους θεωρίας παιγνίων μπορεί να περιγραφεί αλλά που σε κάθε περίπτωση εκφράζει μια πραγματικότητα ετών στην οποία η κοινωνία είναι με τη θέλησή της ή χωρίς αυτή, απούσα.

Τι σημαίνει για το σύστημα το ΝΑΙ και το ΟΧΙ
Το ΝΑΙ εκφράζει την ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων 20 ετών και της ολοκλήρωσης της  ταξικής πραγματικότητας που αυτός διαμορφώνει. Επιχειρεί με τον αέρα της αντίληψης που υιοθετεί η κυρίαρχη (εθνική και παγκόσμια) κλίκα της αστικής τάξης να δέσει στο άρμα του και όσα απο τα μεσαία ή μικροαστικά στρώματα είναι στο χείλος του γκρεμού της κρίσης. Το ΝΑΙ είναι η θέση της καπιταλιστικής “δυναστείας” που θέλει να συνεχίσει να είναι στο τιμόνι. Είναι επίσης η θέση μιας γεωπολιτικής πραγματικότητας ευρωπαϊκής κρατικής ενοποίησης που, εν μέσω μια παγκόσμιας θύελλας ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, θέλει να τελειώνει με τις αντιστάσεις των μικρότερων επαρχιών και των εσωστρεφών τμημάτων. Θέλει να τελειώνει και με όσα παρατράγουδα μπορεί να προκαλεί η λειτουργία της αστικής δημοκρατίας: και τα τελευταία φύλα συκής του κοινοβουλευτισμού και των εκλογών πρέπει να πέσουν, τίποτα δεν μπορεί να έχει ψήγματα δύναμης πολιτικών αποφάσεων που να μπλοκάρουν το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο απο το να φέρει την αγορά σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Και όλο το φάσμα του πολιτικού κόσμου που ανέδειξε αυτή η “δυναστεία” της αστικής τάξης και οι εκτός Ελλάδας πάτρωνες του, γίνονται  η προμετωπίδα του ΝΑΙ

Το ΟΧΙ από την άλλη είναι η κραυγή τμημάτων της αστικής τάξης που ανήκουν στον παλιότερο κόσμο, αυτό των κλειστών συνόρων, του προστατευτισμού που βλέπουν στην κρίση την ευκαιρία να διατηρήσουν ή και να επαναφέρουν κάτι απο την παλιά τους δύναμη. Όπως γίνεται σε κάθε εξουσιαστική διαμάχη η αδύναμη πλευρά θα στραφεί στον “λαό”: μια ψευδεπίγραφη  λαϊκή  χειραφέτηση  μια λανθάνουσα δήλωση “αξιοπρέπειας” και “επαναστατικότητας .θέλει να  γίνει όχημα  για μια εθνική ενότητα προς όφελος “ριγμένων” τμημάτων του κεφαλαίου. Η πολιτική δύναμη που λέγεται Σύριζα, σκοπούμενα η μη δεν έχει σημασία, είναι ο εκφραστής αυτού του μπλοκ, η προμετωπίδα της εθνικής ενότητας του ΟΧΙ και απο δίπλα η ακροδεξιά που βλέπει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της με την ΕΕ να απειλεί να της κόψει τη ρίζα της εθνικής κυριαρχίας. Η καθεστωτική αριστερά ήταν και είναι μάστορας στον σχηματισμό τέτοιων μετώπων, είναι πάντα στην ατζέντα της η δημιουργία φιλοκυβερνητικού “κινήματος” με όρους “δρόμου” και το δημοψήφισμα είναι (όπως πιστεύει) το απόλυτο όπλο για να το πετύχει.

Τι σημαίνει για τους εκμεταλλευόμενους το ΝΑΙ και το ΟΧΙ
Απλά και μπακαλίστικα το ΝΑΙ σημαίνει πλήρη και ολοκληρωτική αποδοχή της νεοφιλελεύθερης ατζέντας: μισθοί και συντάξεις Βαλκανικής, ιδιωτική παιδεία, ιδιωτική υγεία, ιδιωτική ασφάλιση, κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος και φυσικά, σημαίνει ταχύτατη προλεταριοποίηση της εναπομείνουσας μεσαίας τάξης και εξόντωση της αγροτιάς. Και για να σταθεί μια τέτοια δυστοπία σημαίνει μπάτσους σε κάθε γωνιά και κατάργηση τυπικών αστικών ελευθεριών
Το ΟΧΙ από την άλλη σημαίνει τα περισσότερα από τα παραπάνω αλλά σε πολύ καλύτερη συσκευασία.
Δεν  σημαίνει καν διαγραφή του χρέους αλλά διαχείριση της αποπληρωμή του και στην ‘’χειρότερη’’  περίπτωση εξόδου απο το ευρώ,  με ενα υποτιμημένο νόμισμα. ΟΧΙ δεν σημαίνει σταμάτημα της λιτότητας αλλά ένα επικοινωνιακά διαχειρίσιμο άπλωμα της σε βάθος χρόνου, μέσα ή έξω απο την ευρωζώνη.
Το ΝΑΙ  σημαίνει να επιστρέψουν οι προηγούμενοι κομματικοί μηχανισμοί με νέο όνομα(που να μην αποκλείουμε να είναι ΣΥΡΙΖΑ..) -ίσως και ανανέωση στελεχών –  ως θριαμβευτές. Το ΟΧΙ σημαίνει το δέσιμο αυτού του Σύριζα στην εξουσία και το άνοιγμα του δρόμου για την μετατροπή του και στους τύπους σε μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία(τονίζουμε το σύγχρονη γιατί η η νεοφιλελεύθερη κυριαρχία δεν ανέχεται καν την παλιά σοσιαλδημοκρατία των 70ς και των 80ς).
Για τους καταπιεσμένους  το ΝΑΙ και το ΟΧΙ σημαίνει μια επιλογή “μη χείρον βέλτιστον” με τη διαφορά ανάμεσα στο χείρον και το βέλτιστον να είναι ιδιαίτερα δυσδιάκριτη.

Κι όμως το ΝΑΙ και το ΟΧΙ δεν είναι ίδιο.
Εστω και κάτω απο το χειραγωγικό δίλλημα που θέτει η ίδια η κυβέρνηση το ΝΑΙ συσπειρώνει το κυρίαρχο κεφάλαιο, τους μικροαστούς που άντεξαν την κρίση,  και το κομμάτι των εκμεταλλευόμενων που όλη την προηγούμενη περίοδο απείχε από κάθε αγώνα: το απολίτικο, το φοβικό, το πλέον συγχυσμένο κομμάτι της εργατικής τάξης.
Το ΟΧΙ είναι μια διαταξική και πολιτική σούπα που στο εσωτερικό της έχει απο την μία τον εθνικό πατριωτικό κορμό που παλεύει για ηγεμονία, και από την άλλη τα πιο δυναμικά κομμάτια του κόσμου της εργασίας. Είτε απο θέση είτε απο τακτική αυτοι/ες  οι άντρες και γυναίκες του αγώνα, οι οργανώσεις τους,  είναι στο ΟΧΙ και οι περισσότεροι/ες  χωρίς αυταπάτες για τον ρόλο του στην κοινωνική απελευθέρωση.
Μια άλλη σημαντική διαφορά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ είναι το μήνυμα που θα εκπέμψουν: με δεδομένο ότι δεν είναι το αναρχικό κίνημα (ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται τον τελευταίο καιρό) και άλλες ανατρεπτικές δυνάμεις, ικανό να αναδείξει σε όλη της την έκταση την παραπλανητική  φύση αυτού του δημοψηφίσματος μια επικράτηση του ΝΑΙ θα χρησιμοποιηθεί ως μια δήλωση κοινωνικής μετάνοιας και υποταγής με αποδέκτη όλο τον πλανήτη. Φυσικά δεν θα καταφέρει να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα, όπως και ένα ΟΧΙ δεν θα καταφέρουν ποτε να το οικειοποιηθούν πλήρως στον Σύριζα. Αλλά είναι κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας.
Οι επιλογές παρόλα αυτά στους κρίσιμους καιρούς πρέπει να είναι καθαρές. Στο εσωτερικό μας ως Α.Κ.Α έγινε ένας έντονος διάλογος που ανέδειξε όλους αυτούς τους προβληματισμούς και διαφορετικές ατομικές στάσεις. Παρά την διαφοροποίηση που αντιλαμβανόμαστε ανάμεσα στο ΝΑΙ κ το ΟΧΙ, για την ομάδα το σημαντικότερο είναι ως αναρχικοί να μην υποχωρήσουμε στη λογική του “μη χείρον βέλτιστον”, να προσέξουμε τα βήματα μας ανάμεσα στις παγίδες των λαϊκών ή εθνικών μετώπων, να παραμείνουμε η προμετωπίδα ενάντια στην ανάθεση, ενάντια στους “σωτήρες” ενάντια στις καθεστωτικές μεταμφιέσεις γιαυτό και χωρίς περιστροφές προτείνουμε την ΑΠΟΧΗ από το δημοψήφισμα.
Αναλογιζόμενοι  την ανικανότητα του κινήματος των τελευταίων χρόνων να παράγει ελπίδα στο φυσικό του πεδίο, στον δρόμο, να έχει νίκες, να ενοποιεί και να συνθέτει ανάγκες, επιθυμίες, προτάγματα και αγώνες προς μια επιτυχημένη χειραφετητική κατεύθυνση, δεν κουνάμε το δάχτυλο σε κανέναν. Και κυρίως σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού με το οποίο συναντηθήκαμε και συναντιόμαστε στους δρόμους, στους αγώνες, στις πλατείες, στη δουλειά. Και με το οποίο θα ξανασυναντηθούμε πάλι στα ίδια μετερίζια, πολύ περισσότεροι, πολύ δυνατότεροι ελπίζουμε ….
Είτε επιλεγεί τελικά η αποχή είτε το ΟΧΙ ο μεγαλύτερος κίνδυνος αυτού του δημοψηφίσματος είναι ο αυτοεγκλωβισμός σε αυτό. Αυτή θα είναι η πραγματική νίκη της εξουσίας .
Για εμάς το απόλυτο κέντρο ενδιαφέροντος είναι στην επόμενη μέρα. Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι είτε επικρατήσει το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ, οι υλικές συνθήκες της εργατικής τάξης θα παρουν τον ίδιο δρόμο,  σημαντικό είναι το ξεκίνημα νέων αγώνων  σε γειτονιές, εργασιακούς χώρους, σχολεία και δρόμους. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης η ενίσχυση των υπαρχουσών αλλά κυρίως η δημιουργία νέων αυτοργανωμένων δομών κοινωνικής αντίστασης, δομές ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, δομές επίθεσης, δομές αυτοάμυνας ενάντια στην κρατική καταστολή και τους φασίστες.
Είτε με ΝΑΙ είτε με ΟΧΙ μια νέα περίοδος ξημερώνει στον κοινωνικό αγώνα. Και με το ΝΑΙ και με το ΟΧΙ νέες δυνατότητες ανοίγουν, διαφορετικές και άνισες μεταξύ τους αλλά σίγουρα περισσότερες απο αυτές που έχουμε στο σημερινό τέλμα. Αυτές τις δυνατότητες πρέπει να εντοπίσουμε και πρέπει να ανταποκριθούμε σε αυτές μαζικά, με ενότητα, χωρίς δισταγμό.
Ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας, στα νεα και παλιά μέτρα/μνημόνια και απέναντι σε διλλήματα εθνικής σωτηρίας, κρίνουμε απαραίτητη την διεύρυνση και την εμβάθυνση των πρωτοβουλιών οργάνωσης του ταξικού, αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού κινήματος  .Καλούμε τον κόσμο του αγώνα να συσπειρωθεί και να επιτεθεί ενάντια σε κράτος ,κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του, ντόπιους και διεθνείς (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ-FRONTEX) ταυτόχρονα.

Οι ιδέες της Αλληλεγγύης, της Αξιοπρέπειας, της Εργατικής Αυτοδιαχείρισης, δεν απονοηματοδοτούνται και δεν ενσωματώνονται στους εξουσιαστικούς καιροσκοπισμούς και δεν χωράνε σε εθνικά μέτωπα και εθνικούς κορμούς, ας το καταλάβουν όλοι.
Αυτές οι ιδέες είναι τα δικά μας όπλα απέναντι τους.

Να σταθούμε απέναντι στο Κράτος της αριστεράς. Να σταθούμε απέναντι  στις λογικές της εθνικής ενότητας και της διαταξικής συνεργασίας.

Να προωθήσουμε τις ιδέες και την Υπόθεση της Κοινωνικής Επανάστασης.

Συνεχίζουμε ανυποχώρητοι-ες  για τον Κομμουνισμό και την Ελευθερία.

Ζήτω η Κοινωνική Επανάσταση! Ζήτω η αναρχία

Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση

 

 

Κοιτώντας προς τα πίσω, στην ιστορία των υπουργών δημόσια τάξης  διακρίνει κανείς τρεις τύπους: τον πολιτικό που (σκεπτόμενος λογικά)  δεν έχει τίποτα καλύτερο να περιμένει στην καριέρα του (πχ Παυλόπουλος), τον γραφικό/attention whore (πχ Πολύδωρας) και τον φιλόδοξο /attention whore (Χρυσοχοίδης ή Δένδιας) που θέλει τζογαδόρικα να κόψει δρόμο στην ανέλιξη του εκμεταλλευόμενος τη μηχανή παραγωγής δημοσιότητας της καταστολής και του εγκλήματος. Ακόμα δεν έχει κατασταλάξει σε ποια από τις τρεις κατηγορίες ανήκει ο Πανούσης, έχει θέσει άξια υποψηφιότητα κ για τις τρεις.
Το υπουργείο δημόσια τάξης είναι ένα από τα κύρια πόστα του βαθέως κράτους. Είναι υπεύθυνο για την καθεστωτική βία ενάντια στον εσωτερικό εχθρό. Προσφέρει διαρκή πρόσβαση στα media και δίνει ευκαιρία για στασίδι στα τηλεοπτικά παράθυρα σχεδόν καθημερινά. Το κακό είναι ότι σε αντίθεση πχ με το υπουργείο άμυνας, ούτε πολλά λεφτά έχει ενώ διαρκώς παράγει διλήμματα που μπορεί τελικά να υπονομεύσουν την πολιτική φιλοδοξία του προκαθήμενού του. Σε αυτή τη θέση πρέπει να τοποθετηθούν πολιτικοί που θα καθησυχάζουν το βαθύ κράτος, που θα μπορούν να συντονιστούν ή έστω να μην το ενοχλήσουν, πολιτικοί που θα εγγυώνται ότι τα σχέδια που εξυφαίνονται, οι φατριασμοί και τα συμφέροντα στην καρδιά της εξουσίας θα συνεχίσουν αδιατάρακτα.
Ας μην κάνουν τους χαζούς εκεί στην αριστερη πτερυγα του Σύριζα: Η τοποθέτηση Πανούση, όπως και η τοποθέτηση Καμμένου στο υπουργείο Άμυνας ήταν η έμπρακτη διαβεβαίωση της κυβέρνησης της αριστεράς προς το βαθύ κράτος και τον «εθνικό κορμό» ότι  η πολιτική τάξη είναι εγγυημένη. Ας μην μας περνάνε για χαζούς εκεί στην αριστερή πτέρυγα του Σύριζα: ο Πανούσης κι ο Καμμένος βολεύουν μια χαρά για να γίνουν οι πόλοι αντισυσπείρωσης για την πάλη τάσεων στο κόμμα, είναι πολύ βολικότερο να προβάλεις ένα «δεξιό Πανούση» ως δείγμα μιας «δεξιάς στροφής» παρά ένα νέο μνημόνιο…
Όσο για τον ίδιο τον Πανούση πρόκειται για έναν επιφανειακά έξυπνο, φιλόδοξο και ψωνισμένο ακαδημαϊκό με  την αιώνια αυταπάτη του είδους του ότι αποτελεί μέλος μιας ελίτ, μιας μορφής πνευματικής ηγεσίας που αργά η γρήγορα οφείλει να μετουσιωθεί και σε πολιτική ηγεσία. Χαμαιλέοντας, οπορτουνιστής, βρήκε στον Σύριζα και στην ανάγκη του να καθησυχάσει το βαθύ κράτος, μια ευκαιρία να χωθεί επιτέλους στο κράτος. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την απέλπιδα προσπάθεια της προηγούμενης κλίκας εξουσίας (νταβατζήδες των ΜΜΕ, ποταμισιους αχυρανθρωπους, Κοτζαμάνηδες φιλελεύθερους της ΝΔ, ΠΑΣΟΚικά παράσιτα) αλλά και της δεξιάς πτερυγας του Σύριζα να δημιουργήσουν ένα δεξιό πόλο στο κυβερνών κόμμα, τοτε έχουμε την προσφατη αποπειρα να δημιουργηθεί η εικόνα συνομωσίας κατά του Πανούση ως πιθανού εκφραστή/αρχηγού αυτού του πόλου. Και δεν θα δίναμε σημασία στις βλακείες αν δεν μας ενέπλεκαν.
Το αναρχικό κίνημα μέσα από δεκαετίες σκληρών αγώνων, με αίμα, φυλακές και θυσίες, παραγει πολιτικό κεφαλαιο, έχοντας καταφέρει όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να αναπτυχτεί στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, να αποκτήσει αξιοσημείωτη μαζικότητα. Κάποιοι νομίζουν ότι αφού δεν διεκδικούμε εξουσία αυτό το κεφάλαιο μένει ορφανό. Πόσο σφάλλουν…
Παρά τα λάθη, τις ασυνέπειες και τους παλιμπαιδισμούς  του, το αναρχικό κίνημα είναι μια δύναμη αντίστασης, μια μικρή αλλά κοφτερή αιχμή του κοινωνικού δόρατος. Πολλοί, όπως και ο Πανούσης, μας έταξαν ότι θα μας εξοντώσουν: εμείς αγωνιζόμαστε και βλέπουμε του υπουργούς να έρχονται και να παρέρχονται. Κι αφού ο Πανούσης όπως λέει μας ξέρει καλά και έναν-εναν, γνωρίζει ότι για εμάς η αφεντιά του δεν είναι τίποτα σημαντικό: ένα ακόμα φιλόδοξο γρανάζι στην κρεατομηχανή της εξουσίας. Βέβαια, το «πακετάκι» αναρχικοί, νεολαία Σύριζα, Ζωή Κωνσταντοπούλου, μαφιόζοι είναι ότι πρέπει για να δώσει μια ζουμερή είδηση σε όσους κ όσες ακόμα επηρεάζονται από τα Media, και φυσικά μια χαρά παραπλάνηση από το νέο μνημόνιο που έρχεται, μια χαρά ευκαιρία να ρίξουν όλοι τους, νυν και πρώην καθεστωτικοί την μπάλα στην κερκίδα.
Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: στόχος της αφίσας μας δεν ήταν ο Πανούσης: ήταν ο Σύριζα ήταν να αναδείξουμε την ομαλή και αδιατάρακτη συνέχεια του κράτους, την αδιατάρακτη συνέχεια των συμφερόντων της αστικής τάξης που όλοι τους υπηρετούν, ίσως άλλες κλίκες το κάθε κόμμα, αλλά την ίδια τάξη.
Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι και πρώτα από όλα, η υγιής βάση αγωνιστών/τριών στον Σύριζα, πέρα από τη δεξιά και την αριστερή πτέρυγά του,  που φαντάστηκαν ότι ένα δημοκρατικό ρεσάλτο στην εξουσία μπορεί να υποκαταστήσει (ή έστω να βοηθήσει) τους σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης και την δουλειά του μυρμηγκιού στον κοινωνικό πόλεμο.
Από εκεί και πέρα δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από το θρήσκον  μιντιακό σκυλολόι: μια ζωή απέναντί τους σταθήκαμε, συκοφαντηθήκαμε, απαξιωθήκαμε, ρουφιανευτήκαμε αλλά είμαστε οι μόνοι που αναπτυχθήκαμε χωρίς να τους χρωστάμε το παραμικρό.

Οι αναρχικοί θα συνεχίσουν τον αγώνα τους για κοινωνική απελευθέρωση όσοι Πανούσηδες κι αν περάσουν,

με όποιο κόμμα κι αν εκλεγούν.

Ραντεβού στο δρόμο.

Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση (Α.Κ.Α.)

Απέναντι στο Κράτος της αριστεράς

στο κέντρο της σύγκρουσης μικρών και μεγάλων ιμπεριαλισμών, του ένοπλου παπαδαριού, των πετρελαϊκών συμφερόντων, των εθνικισμών και των δικτατόρων εκεί που όλοι θα περίμεναν περισσότερο σκοτάδι

Ένας νέο δρόμος ξεπροβάλει στη μέση Ανατολή και εμπνέει Μεσόγειο, Βαλκάνια, όλο τον Κόσμο

Να στηρίξουμε όπως μπορούμε τους υπέροχους άντρες και γυναίκες, κούρδους αλλά και άραβες που μαζί με την πάλη για την επιβίωση οργανώνουν, με τους δικούς τους όρους, ένα κοινωνικό μοντέλο ισότητας και αυτοδιεύθυνσης.

Νίκη στα όπλα των μονάδων προστασίας του λαού (YPG)

Νίκη στα όπλα των μονάδων άμυνας γυναικών (YPJ)

Νίκη στον αγώνα της Rojava

Είτε δεξιά, είτε αριστερή η κρατική καταστολή θα είναι πάντα ίδια.

Χρέος της κοινωνίας δεν είναι να την καταδικάζει αλλά να την πολεμά οργανωμένα.

Έχουμε πόλεμο είναι παγκόσμιος και είναι πάντα ταξικός

1. Η Α.Κ.Α. εκφράζει, για λογαριασμό αυτών που την συνιστούν, την επιλογή πολιτικής οργάνωσης των αναρχικών, την έμπρακτη στήριξη της ιδέας της οργάνωσης και της δράσης μέσα από αυτήν. Απαρτίζεται απο άτομα που προσδιορίζονται στο πολιτικό φάσμα της κοινωνικής αναρχίας, που συμμετέχουν σε διάφορα πεδία του κοινωνικού πολέμου με ίδιες ή όχι προτεραιότητες.

 

2. Οι κοινές αρχές αποτελούν το τόπο πολιτικής συνάντησης της συλλογικότητας. Η περεταίρω εμβάθυνση και συγκεκριμενοποίηση αυτού του κοινού πολιτικού λόγου είναι ζητούμενο και πηγαίνει παράλληλα με την ανάληψη των δράσεων. Η κωδικοποίηση αρχών και θέσεων είναι σε αλληλεξάρτηση με την παραγωγή πολιτικού έργου και οφείλει να προχωρήσει παράλληλα με αυτό.

 

3. Η συμμετοχή στον κοινωνικό/ταξικό πόλεμο, η προπαγάνδιση των αναρχικών αντιλήψεων, η έμπρακτη αλληλεγγύη τόσο ανάμεσα στους καταπιεσμένους όσο και στα θύματα της κρατικής καταστολής,, η ενδυνάμωση του αναρχικού κινήματος και η μακροπρόθεσμη συγκρότηση του σε φεντεραλιστική βάση είναι στα γενικά διακυβεύματα της Α.Κ.Α. και κριτήρια, για την επιτυχία ή όχι του εγχειρήματος.

 

4. Όργανο λήψης αποφάσεων απότελεί η εβδομαδιαία συνέλευση των μελών της συλλογικότητας που αποφασίζουν ισότιμα και στη βάση της ομοφωνίας – συναίνεσης. Η υλοποίηση των αποφάσεων, η συντήρηση των σταθερών δράσεων και τα διαχειριστικά ζητήματα εξετάζονται εκεί. Για να μπορεί να πάρει νέες αποφάσεις, η συνέλευση πρέπει να συγκεντρώνει τούς μισούς των μελών της Α.Κ.Α.. Η ατζέντα της γενικής συνέλευσης (εκτός από έκτακτες περιπτώσεις) πρέπει να έχει γίνει γνωστή τουλάχιστον μια εβδομάδα πριν ώστε τα μέλη να είναι προετοιμασμένα.

 

5. Διαρκής στόχος αποτελεί η ποσοτική διεύρυνση του σχήματος με την ενσωμάτωση νέων μελών. Ο βασικός όρος εισόδου νέου μέλους είναι η αποδοχή των θέσεων, της δομής και των ειλημμένων αποφάσεων της συλλογικότητας και φυσικά η συνέπεια καιη ανάληψη των ευθηνών σε ότι από κοινού συμφωνείται.

 

6. Μέλος μπορεί να γίνει ο/η καθένας/καθεμιά που προτείνεται από δύο ήδη μέλη με το δεδομένο ότι δεν συμμετέχει παράλληλα σε εξουσιαστικούς πολιτικούς μηχανισμούς δεν σχετίζεται με κατασταλτικές δομές και δεν ζει καρπωνόμενος υπεραξία άλλου εργαζόμενου..Η ένταξη μέλους εγκρίνεται από τη συνέλευση. Αξιακά ζητήματα φυσικά και συζητιούνται για την αποδοχή ή όχι νέου μέλους αλλά σε κατά περίπτωση.

 

7. Σε περίπτωση νέων μελών με τα οποία δεν υπάρχει προηγούμενη τριβή η κοινή πολιτική εμπειρία που να δίνει κάποια εχέγγυα ομαλής συλλειτουργίας προβλέπεται δοκιμαστική περίοδος 3 μηνών κατά την οποία το υποψήφιο μέλος συμμετέχοντας στις διαδικασίες δεν δεσμεύεται από τις κοινές υποχρεώσεις αλλά δεν έχει και δικαίωμα βέτο. Με το πέρας αυτής της περιόδου οριστικοποιείται ή όχι η σχέση μέλους.

 

8. Τα μέλη μπορούν να διαγραφούν με απόφαση της γενικής συνέλευσης είτε για αξιακούς λόγους είτε λόγω αφερεγγυότητας σε ανηλειμένες υποχρεώσεις ή αδικαιολόγητης απουσίας που υπερβαίνει τους δύο μήνες.

 

9. Η συλλογικότητα δεν επεμβαίνει σε άλλες πολιτικές δράσεις των μελών της ούτε φέρει εύθηνη γιαυτές. Η ασφάλειά της όμως είναι υψηλή προτεραιότητα και για αυτό φέρει εύθηνη το κάθε μέλος της.

 

10. Τα μέλη της συλλογικότητας μπορούν παράλληλα να συμμετέχουν σε όποιο άλλο σχήμα επιλέγουν φτάνει οι αρχές και η δράση αυτού του σχήματος να μην έρχονται σε ρητή αντίθεση με τις αρχές και τις δράσης της Α.Κ.Α.

 

11. Η συλλογικότητα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οργανωτικής της μετεξέλιξη εάν προκύψουν ζητήματα, είτε οργανωμένων εσωτερικών διαφοροποιήσεων (πάντα στα όρια των κοινών αρχών) είτε αναμενόμενων δυσλειτουργιών που θα προέλθουν από το συνδυασμό αύξησης των μελών και ομοφωνίας στη λήψη αποφάσεων. Βασικό κριτήριο είναι η αποτελεσματικότητα στην παραγωγή πολιτικού έργου.

 

12. Η συλλογικότητα αποδέχεται και χρησιμοποιεί τη μέθοδο της εκπροσώπησης σε ευρύτερα σχήματα. Εξετάζει σε κάθε περίπτωση χωριστά, θέματα που προκύπτουν με την εναλλαγή των εκπροσώπων και με το βαθμό εξουσιοδότησής τους. Εφόσον αυτοί δεν υπερβαίνουν το βαθμό εξουσιοδότησης τους, η συλλογικότητα δεσμεύεται από τις αποφάσεις που λαμβάνουν στο όνομά της.

 

13. Είναι μέρος της λειτουργίας η δημιουργία θεματικών ομάδων εργασίας. Η περίπτωση δημιουργίας εσωτερικών οριζόντιων πρωτοβουλιών με εξωτερική απεύθυνση είναι δυνατή Εάν αυτές επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν αναφορά στην Α.Κ.Α., εξετάζεται κάθε φορά από τη γενική συνέλευση.

 

14. Η συλλογικότητα δεν επαφίεται στις καλές προθέσεις και την εμπιστοσύνη ανάμεσα στα μέλη αλλά βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση για να καταπολεμήσει φαινόμενα άτυπων ηγεσιών και πολιτικής παθητικότητας στο εσωτερικό. Δοκιμάζει και πειραματίζεται με οργανωτικά μέσα με σκοπό την ουσιαστική εξασφάλιση της συμμετοχής και της συναίνεσης όλων στις αποφάσεις. Με αυτό τον τρόπο κατακτά και το ηθικό δικαίωμα της απαίτησης για συνέπεια και δέσμευση στις κοινές ευθύνες. Αναγνωρίζοντας την ύπαρξη ανισοτήτων στην εμπειρία και την κατάρτιση ανάμεσα στα μέλη προωθεί πρακτικές αυτομόρφωσης και αλληλοεκπαίδευσης με σκοπό την άμβλυνση τέτοιων διαφοροποιήσεων. Αναγνωρίζοντας επίσης τους ξεχωριστούς ατομικούς περιορισμούς που παράγει η πραγματική ζωή λειτουργεί ευέλικτα και χρησιμοποιεί όλα τα τεχνικά μέσα για να αποφύγει το φαινόμενο της ύπαρξης μελών διαφορετικών ταχυτήτων.

 

15. Η συλλογικότητα εντάσσει στις λειτουργίες της τη διαρκή αποτίμηση και αξιολόγηση της δράσης και των επιλογών της κάνοντας άφοβα και τη δημόσια αυτοκριτική της και τις απαραίτητες κάθε φορά αλλαγές πλεύσης.

 

16. Η συλλογικότητα θεωρεί τον εαυτό της μέρος του αναρχικού χώρου και αγωνίζε-ται για την μετεξέλιξή του σε αναρχικό κίνημα. Αναγνωρίζει και τιμά την ιστορική προσφορά του ελληνικού αναρχικού χώρου στον κοινωνικό πόλεμο στην Ελλάδα. Αναγνωρίζει επίσης και αντιπαλεύει τις εγγενείς του αδυναμίες.

 

17. Η συλλογικότητα επιδιώκει την σταθερή οργανωτική συνεργασία με άλλες συλλογικότητες που κινούνται στις αντιλήψεις της με σκοπό τον σχεδιασμό και την διεύρυνση της κοινωνικής απεύθυνσης αυτών των αντιλήψεων καθώς και την σε βάθος επεξεργασία τους. Το ομοσπονδιακό μοντέλο είναι η μόνη ολοκληρωμένη πρακτική οργάνωσης που έχει αναδείξει το ιστορικό αναρχικό κίνημα. Με δεδομένη την ανάγκη επανεκτίμησής και επικαιροποίησής του, το θέτει σαν μια γενική βάση εκκίνησης για μια συναινετική διαδικασία πολιτικής δόμησης σε ανώτερο επίπεδο.

 

18. Επιλέγουμε κάθε φορά το αν μια πρωτοβουλία για δράση θα υλοποιείται απευθείας από τη συλλογικότητα ή αν θα επιχειρεί κάλεσμα στον χώρο στη λογική ευρύτερης σύνθεσης.

 

19. Με δεδομένο πως καμιά κινηματική η οργανωτική μετεξέλιξη του αναρχικού χώρου δεν μπορεί να προωθηθεί σε περιβάλλον που κυριαρχούν οι ατομικές παρουσίες, η ΑΚΑ θεωρεί απαραίτητη κατ αρχήν την δημιουργία νέων αναρχικών συλλογικοτήτωνκαι έξω από αυτήν. Θα ενισχύσει με κάθε τρόπο τέτοιες προσπάθειες.

 

20. Η συλλογικότητα πολιτικά ενταγμένη στον αναρχισμό θεωρεί αδύνατη κάθε πολιτική συνεργασία με καθεστωτικούς μηχανισμούς. Κόμματα, εκλογικές οργανώσεις, ΜΚΟ, καθεστωτικά ΜΜΕ, κομματικά παραμάγαζα ή μετωπικά σχήματα, φορείς, θεσμοί, επιχειρηματίες θα βρουν τις πόρτες μας κλειστές.

 

21. Η Α.Κ.Α. διατηρεί γραφεία στα οποία πραγματοποιούνται οι διαδικασίες της. Επιδιώκει την απόκτηση εξοπλισμού και των τεχνικών μέσων που θα διευκολύνουν τη δράση και θα προσφέρουν επιπλέον δυνατότητες. Ο χώρος και ο κοινός εξοπλισμός μπορούν να δοθούν για χρήση άλλων σχημάτων κατόπιν απόφασης της συνέλευσης.

 

22. Ορίζει στο εσωτερικό της τον τρόπο κατανομής των σταθερών υποχρεώσεων. Μηνιαία συνδρομή, συντήρηση των γραφείων και του εξοπλισμού, οικονομικός διαχειριστής, υπεύθυνος εσωτερικής επικοινωνίας και ότι άλλο χρειαστεί. Όπου υφίστανται συγκεκριμένου ρόλοι τα άτομα θα πρέπει να εναλλάσσονται. Ο ρυθμός θα καθορίζεται από τη συνέλευση.

 

23. Στις συνελεύσεις κρατιούνται πρακτικά που περιλαμβάνουν τις αποφάσεις, τις ουσιώδεις διαφωνίες, την ατζέντα της επόμενης συνέλευσης και τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνονται.

 

24. Έχοντας δεδομένο τον πειραματικό χαρακτήρα του εγχειρήματος το παρόν κείμενο αντικατοπτρίζει τους όρους και τις συμφωνίες εκκίνησής του αναγνωρίζοντας πως πολλά ζητήματα μένουν ανοιχτά. Η γενική συνέλευση μπορεί να το επικαιροποιεί και να το συμπληρώνει με βάση τις ειδικές συνθήκες που προκύπτουν και την αξιολόγηση των επιλογών που έχουν γίνει. Η αποδοχή του αποτελεί πάντα όρο συμμετοχής . Η δε τροποποίησή του, όπως και αυτή του κειμένου αρχών μπορεί να γίνει σε προκαθορισμένη συνέλευση η οποία θα απαιτεί την παρουσία τουλάχιστον των 2/3 των μελών.